Dag 20 Van Mittenwald naar Haiming.

We hebben niet zo goed geslapen omdat de kamer nogal warm was en er moeilijk iets open kon. Om 8.00 uur zaten we aan het ontbijt; lekker! Het was erg donker buiten en het had vannacht al aardig geregend. We hoopten dat het nog een paar uur droog zou blijven. Maar toen we alles aan het pakken waren begon het al hard te regenen. We hebben nog een beetje afgewacht, maar toen toch maar met alle regenkleding aan, aan de tocht begonnen.

We moesten meteen al klimmen. Ongeveer 2 kilometer 7-8%. In totaal ongeveer 130 m omhoog. En toen waren we in OOSTENRIJK!! Daarna 16 km langzaam stijgend,en op het eind nog eens 600 meter 9% en 800 meter 3-4%. En toen zaten we op de Buchener Höhe: 1297 m hoog. Het klimmen kostte best veel moeite, maar het was een prachtige tocht! Hierna kwam een afdaling van 7 km van 9-10%. Zo’n stijle afdaling is niet mijn favoriet, maar toen we er aan begonnen regende het ook nog enorm en dat is echt eng! Op een gegeven moment kwam er zoveel mist opzetten dat we nog maar een gedeelte van de weg zagen. Maar dat trok gelukkig ook weer heel snel op. Gelukkig hebben we het allemaal weer goed gehaald!

Het heeft de hele dag wel geregend, maar ‘s middags steeds minder hard, waardoor we weer wat regenkleren uit konden doen. Dat fietst wel lekkerder. John verloor daarna zijn regen handschoenen (lagen waarschijnlijk nog op de fiets) en zodoende kwamen we met vader Simon en 7 jarige zoon Samuel in contact. Ze kwamen uit Augsburg, zijn met de trein naar Garmisch Pattenkirchen gegaan en vandaar rijden ze samen een week een ronde. Ze hebben dus ook de Buchener Höhe samen gefietst! En de afdaling ook! Onvoorstelbaar goed (en eng) voor zo’n kind van 7. We kwamen ze nog een paar keer tegen.

Het boeken van een kamer in Haiming lukte vanmiddag niet, maar gelukkig konden we toen we er waren, een soort groot wijnvat huren, met gezamenlijk gebruik van douche en wc. Heel gezellig en de douche en wc zijn prima in orde, er was zelfs een Raindance, En je kunt hier ook gebruik maken van een sauna en hot-tube (gratis!) Vanavond hebben we lekker in het restaurant gegeten.

Vandaag hebben we 50 km gereden. Morgen schijnt het weer mooi weer te worden, dus we hebben er nu al zin in!

Dag 19 van Murnau am Staffelsee naar Mittenwald

We hebben slecht geslapen; het was erg warm in de slaapzak. Om 8.30 uur ontbijt. Dat was waardeloos! Er was van alles niets meer: eitjes moesten weer gekookt worden ( hebben we nooit gehad), jus was op ( was niet lekker), geen melk of yoghurt bij de muesli... We werden in een ander kamertje gezet (ongezellig), maar gelukkig kwam er al snel een stel Amerikanen bij ons zitten ( uit Ohio ). Ze maakten een rondreis deels met trein, deels op de fiets. Heel oude fietsen met 4 en 6 versnellingen, die ze in Frankrijk hadden gekocht.

Om 10.20 uur zaten we op de fiets. Het was een prachtige dag: beetje voor de wind en behoorlijk (soms wat te) warm (30 graden). De route was ook heel mooi met de bergen die steeds dichter bij kwamen. Vaak over onverharde wegen.

In Garmisch Partenkirchen hebben we een ijsje gegeten en geprobeerd wat pasta te eten. Dat lukte niet en kostte ons ook veel te veel tijd. We hebben wel een kamer geboekt in Mittenwald. Na Garmisch Pa moesten we 220 meter klimmen (we zijn in de Alpen!!).Dat ging best wat moeizaam, maar we hebben het gehaald. Ik had pijn aan mijn voeten door mijn nieuwe schoenen en heb mijn sportschoenen maar aangedaan. We hebben heel lang langs een rivier gefietst: eerst klein, later steeds groter en steeds sneller stromend en wit van het zand (door de regen?). Het was een prachtige tocht!

Om 18.30 uur waren we ons mooie hotel, met een mooi schoon bed. We hoorden dat er iemand had afgezegd wegens Corona; anders hadden we het niet eens kunnen boeken. Daar hadden we dus maar weer geluk mee.

‘S avonds zijn we uitgegaan; hebben onderweg gepraat met mensen die daar al heel lang op vakantie zijn. Ze vertelden dat er nu nog een klein beetje ijs op de bergen, maar dat was een paar jaar geleden veel meer. Toen we bij de ons aanbevalen pizzeria kwamen, kon je er alleen nog maar gerechten afhalen. Wegens personeel gebrek vertelden ze. Het begon toen net enorm te regenen. Zo erg dat je de berg (die er heel dicht bij was) op een gegeven moment niet meer kon zien. We hebben er 30 min. gezeten en toen konden we er weer door. Gelukkig konden we bij een andere Italiaan nog wel lekker eten. Daarna hebben we nog het mooie stadje bekeken; hele mooie kerk, prachtige beschilderde huizen. En we zagen verschillende mensen lopen in traditionele klederdracht.

Toen we om 22.00 uur weer in het hotel waren, waren we op! Dus pyjama aan en lekker naar bed. We hebben 59 km gefietst.

Dag 18 Van Diessen am Ammersee naar Murnau am Staffelsee

We waren gisteravond allebei bekaf! Nadat ik het verslag had gemaakt zijn we direct gaan slapen. Er lag een dik zijl onder ons onderlaken, daarom zijn we op de deken gaan liggen en hebben onze slaapzakken over ons heengelegd. We hebben heerlijk geslapen! Het ontbijt was ook lekker.

Het valt ons op dat je in Duitsland wel heel veel erg dikke mensen ziet. En ook nog veel rokers; je ziet zelfs nog overal sigaretten automaten. Wij hadden op de kamer ook een rokende buurvrouw. Er zat geen schot tussen de balkonnetjes, dus we zagen haar gewoon staan toen we op bed lagen (en zij kon ons dus zien). John werd vanochtend al vroeg wakker van haar gehoest op het balkon. Dat deed me wel even aan mijn vader denken; die hoestte ook altijd zo erg.

Toen we op pad gingen zijn we eerst naar de Mariën Münster gegaan. De mooiste Rococo kerk van Beieren. Die stond midden in het stadje, maar dan wel 30 meter hoger. Dat was dus meteen even flink klimmen! (Volgens John niet goed voor de spieren). Er was helaas net een mis bezig, dus konden we hem niet van binnen zien. Maarwel van buiten en we konden ook een mooie Pelgrimstempel bemachtigen.

Om half elf zaten we weer op de route. Het was bewolkt en lekker koel (zo’n 20 graden). We hadden wat tegenwind, maar het waaide niet hard. Het fietsen ging heel goed, ook bij John. We hadden eerst een heel stuk steenslag pad langs een spoor, en daarna een stuk door prachtig weids golvend land endoor heel veel kleine dorpen die steeds meer Oostenrijks er uit zagen. Grote huizen met overhangende daken en met balkons en veel hout. En we zagen vrouwen in een soort Tiroler jurken en mannen in Lederhosen. De sfeer was meteen al heel anders. En heel in de verte zagen we opeens: De Alpen! Prachtig! Daar gaan we dus naartoe.

Na 28 km gingen we in het mooie Weilheim im Oberbayern koffie drinken; John met een groot stuk appeltaart. We hebben de prachtige Stadtpfarrkirche bekeken. Deze is in Maniëristischer stijl. D.w.z. Laat Renessaince (1525-1580), Italiaans geïnspireerd. En dat was wel te zien; heel uitbundig met voorstellingen, kleuren en goud. Heel mooi! Het viel ons ook op dat we steeds meer huizen zagen met mooie muurschilderingen, b.v. over landarbeiders, broodbakkers, wijnmakers enz.

Daarna zaten we al snel in een behoorlijk heuvelig gebied. Heuvels van 50 en 70 meter... we konden dus al een beetje oefenen voor de Alpen. Het werd ondertussen steeds warmer. Op een gegeven moment stond mijn teller op 30 graden. In Murnau am Staffelsee besloten we een lekkeren salade te gaan eten; het was 3 uur. De lucht betrok al vrij snel en nog tijdens het eten begon het enorm te regenen en te onweren. Het zag er uit alsof het de komende uren niet meer droog zou worden. Ondertussen was Jos uit Eindhoven, 70 jaar, bij ons komen zitten; we hadden hem vandaag al een paar keer gezien. Hij is ook op weg naar Rome en heeft ook geen ondersteuning op de fiets. Op een gegeven moment waaide het zo hard dat we binnen moesten gaan zitten. We zaten er ondertussen al 1,5 uur, het regende al niet zo erg meer, maar het was koud geworden (16 graden) en we hadden het wel wat gehad. Daarom boekten we een hotel 750 m verderop. Jos logeert meest in zijn 1 persoon tentje op een camping, en daarom besloot hij nog door te fietsen naar Garmisch-Partenkirchen, 30 km verderop. In zijn shirt en korte fietsbroek, want dan werd er niet teveel nat. Ik had wel met hem te doen. Maar ja niet iedereen kan een hotel van €130 betalen (en dat was de goedkoopste hier inde buurt).Uiteindelijk was het om ongeveer half 8 vanavond weer droog.

We zitten nu op een grote zolderkamer (28 m2) boven een Indisch restaurant. Daar moesten we ons ook melden en daar ontbijten we morgenochtend ook. Het ziet er best heel erg leuk uit, maar niet alles is even schoon. Daarom gaan we vannacht weer lekker in onze slaapzak slapen, boven op de dekens. Een groot pluspunt van deze kamer: uitzicht is geweldig! We kijken uit over de Alpen! En het was zo fijn om lekker droog te zitten en even warmte kunnen douchen.

We gaan zo weer heel veelenergie opdoen, want de bergen wachten op ons. We hebben 48 km gefietst.

Dag 17 van Augsburg naar Diessen am Ammersee

We waren al vroeg wakker. Alles lekker pakken, broodje eten en om 9.20 uur zaten we op de fiets. We hadden op regen gerekend, maar het was heerlijk fietsweer; zelfs een beetje zon af en toe. Eerst even boodschappen gehaald want zaterdag middag is alles dicht en we weten niet hoe het hier met pinksteren is. Toen 4 km door de stad gefietst voor we weer op de route waren, maar om 10.20 uur konden we weer.

De eerste 16 km fietsten we over fijngrind paden door een soort natuurgebied langs de Lech. Mooi, maar ook een beetje saai, behalve de kudde schapen waar we ons doorheen moesten wurmen. Later reden we door een glooiend landschap met mooie uitgestrekte velden en veel kleine dorpjes waar geen een restaurant of biergarten te bekennen was. We zagen overal kerktorens: net als in Friesland. Het fietsen ging heel goed. John voelde zich duidelijk sterker. Heel fijn dus!

Het werd steeds warmer! Om 13.15 uur zagen we een mooie bank onder een grote boom, voor een kerk. Een heerlijke koele plek voor een siësta! En ik kon mijn voeten even lekkerafspoelen op de kleine begraafplaats. De kerkklokken luidden en er gingen allemaal mensen in een soort klederdracht de kerk binnen: ook een baby en kinderen. Misschien werd er iemand gedoopt! We hebben ook maar meteen een kamer geboekt in Diessen am Ammersee. Het was best duur, maar we hadden niet veel keus; mogelijk vanwege het Pinksterweekend. De eerste keer ging het ook nog mis (en het was de laatste kamer in die buurt), maar gelukkig ging het de tweede keer goed.

Om 14.30 uur gingen we weer verder. Het fietsen ging goed, maar wárm! Wel 29 graden. Zodra we de Ammersee bereikt hadden gingen we een grote 0% bier drinken en een patatje eten. Het was er behoorlijk toeristisch, maar wel heel gezellig met al die kinderen die zo lekker in het water speelden.

We kregen nog een lang graffelpad en toen waren we eindelijk bij ons hotel; het was 19.00 uur. We hebben nog rondgekeken of we ergens een salade konden eten, maar dat lukte niet; of het was erniet , of ze gingen net dicht. Dus hebben we maar een boterham op de kamer gegeten.

We gaan vanavond niet laat slapen, wan we zijn allebei behoorlijk gaar. We hebben 70 km gefietst.

Dag 16 Dag in Augsburg

We hebben vannacht heerlijk geslapen! Geen last gehad van tram of auto’s, geen zeiltje op het bed: heerlijk! Via het hotel hebben we vanmorgen meteen een afspraak gemaakt met een huisarts in de buurt om Hb te bepalen bij John. Toen we daar kwamen werd ons verteld dat ze dat niet konden doen omdat ze de apparatuur daar niet voor hadden. Bij een tweede arts ook niet, maar die zei dat het wel in het ziekenhuis kon, vanaf 13.00 uur. Dat hebben we niet gedaan omdat dan een groot deel van onze dag weg was. We hebben de EPO injecties bij de apotheek gehaald en ik heb ze alle 4 bij John in de buik gespoten. Daarna heeft hij lekker 1,5 uur geslapen.

Begin van de middag zijn we Augsburg ingegaan. We hebben heerlijk door de stad geslenterd en hebben heel veel mooie dingen gezien. We kwamen nu ook in mooie buurtjes met markten en allemaal terrasjes: ontzettend gezellig. Er zijn veel prachtige gebouwen: o.a. het Weberhuis dat in 1913 is gesticht op de plaats van de eeuwenoude Webersgilde, de Perlachturm uit 1182 en het Rathaus met zijn prachtige Goldener Saal. Ook hele mooie fonteinen zoals de Hercules fontein en de Dombrunnen. En ook aan mooie kerken geen gebrek. We hebben de St Moris bekeken, daarna de St Ulrich en als laatste de mooie, grote Dom. Helaas waren we net binnen toen die ging sluiten. Er is natuurlijk weer veel te veel te zien voor één dag! Maar we hebben er van geproefd.

‘S middag hebben we wat gedronken bij Dean en David; ik een heerlijke dorstlessende Aperol Spritz. Ik zal al veel mensen dat mooie oranje drankje drinken, dus dat moest ik ook proberen. Het bleek een dranje te zijn bestaande uit Aperol, Secco en Soda. Toen we uitgekeken waren in de stad hebben we daar ook weer een heerlijke salade gegeten. Het was de hele middag al heel drukkend en warm ( wel 26 graden) en het druppelde al een tijdje, maar we zaten net om te gaan eten toen alle sluizen boven open gingen. Het kwam echt met bakken uit de hemel! We hebben gewacht tot het niet meer zo erg regende en zijn toen al schuilend teruggegaan naar het hotel. Maar wewaren toch nog zeiknat! John heeft het Reitsma boekje droog geföhned. Voor de komende dagen verwachten ze ook veel regen. We zullen het zien.

We hebben een heel ontspannen en mooie dag gehad. Eens kijken morgen of de EPO spuiten John vleugels geven.

Dag 15 Van Welden naar Augsburg

We hebben vannacht best goed geslapen, maar ik heb ook veel liggen draaien; waarschijnlijk om alles wat we vandaag willen regelen. We hebben vanochtend meteen gebeld met een ziekenhuis-apotheek in Augsburg; ik heb de situatie uitgelegd en gevraagd of ik via hun aan één spuit EPO kon komen. Dat kon niet omdat ze niet aan particulieren leveren. En geen enkel Duits ziekenhuis. Het moet allemaal via een gewone apotheek lopen. We hebben een hotel geboekt en besluiten naar Augsburg te fietsen en dan vandaag nog naar een apotheek te gaan.

Na een broodje en lauwe thee van water uit de kraan zitten we om half 11 op de route. Eerst over een mooi glad pad door een wat saai landschap, later over een steenslag pad door mooie weidse velden. Het was prachtig weer: zonnig en warm. Na 15 km hebben we ons bij een bakker in Aystetten weer eens heerlijk laten verwennen. Het was wel een heerlijk gevoel dat we niet zo ver hoefden te fietsen. Het gaf ons alle tijd. Na de bakker hebben we nog kilometers op een fietspad langs de grote weg gefietst, met af en toe een pittig klimmetje. Voor we bij Augsburg waren fietsten we door een hele grote stad: Gersthofen. Misschien een voorstad van Augsburg. Om later door Augsburg ons Ibis hotel te vinden viel ook nog niet mee. Het is een grote stad met veel auto’s, bussen, trams (en daarmee dus de vele tramrails), wandelaars en fietsers... En we hadden geen idee waar we precies wel of niet mochten rijden. Dus reden we ook maar hele stukken op de stoep. Voor mijn gevoel was het er nog drukker dan in Amsterdam! Ik had meteen het beeld voor ogen van een grote legpuzzel van Jan van Haasteren; daar rijdt, loopt, rolt en weet ik wat nog meer ook allemaal door elkaar. Maar we haalden het weer heelhuids en om 15.45 uur waren wij al bij ons hotel.

We hebben een kamertje van 13 m2. Klein dus, maar wel zo handig ingericht dat je dat gevoel niet echt hebt. Ook de badkamer is de kleinste die we tot nu toe hebben gehad, maar ook goed ingericht. Toen we al het zweet van ons hadden afgespoeld zijn we naar de apotheek bij ons in de buurt gegaan. De baas werd erbij gehaald en toen die doorhad wat de bedoeling was zei hij dat hij niet kon leveren. Op het recept stond geen handtekening! Maar er stond duidelijk op dat het recept digitaal was ondertekent door John zijn arts. Nee zo werkte dat niet in Duitsland; daar kennen ze digitale ondertekening niet. Er moest een echte handtekening onder!Na wat gepraat en gezeur van mij stelde ik voor dat hij de arts belde, om het recept te verifiëren. Het nummer stond op het recept. Dat wilde hij wel. Na een poosje kwam hij terug en was alles in orde! John moet in totaal 40 mcg per keer, en omdat de apotheek er 4 moet afnemen stelde ik voor 4 spuiten van 10 mcg te bestellen. Dat kon gelukkig en nu hoeven we dus niks weg te gooien. Morgenochtend kunnen we ze halen. Pff dat is mooi gelukt!

Ik heb maar eens wat kledinggewassen, daarna hebben we de stad nog een klein beetje verkend en een Hollandse patat gegeten (ik met zuurkool en kip er op) en nu gaan we de beentjeslekker laten rusten. We hebben 35 km gefietst.

Dag 14 Van Neresheim naar Welden

We hebben vannacht heerlijk geslapen! Om 7.30 ging de wekker. Lekker onbijten en om 9.50 uur zaten we op de route. Het fietsen ging vandaag weer goed! Daar waren we erg blij om. Misschien toch goed opletten dat we voldoende rust krijgen.

We reden weer door een prachtig gebied. Langs een spoorlijn waar een klein treintje over reed, over vele onverharde- en graffel paden soms door hele mooie hoge bossen, ook midden door uitgestrekte weiden soms met bos aan de zijkanten, en over kilometers mooi pad op een voormalig spoor. Door mooie dorpjes, over bruggetjes van snel stromende watertjes.... Het was echt genieten!

Het landschap was golvend met hier een daar nog even een hele pittige klim, maar dat lukte (met af en toe afstappen) heel goed. Eerst vanochtend was de lucht stralend blauw, later kwam er meer bewolking. Vanmiddag zelfs weer hele donkere wolken, maar van echte regen is het niet gekomen. Er was een stevige wind, met vooral de eerste uren strak tegen. ‘S middags af en toe zijwind en soms zelfs even wind in de rug.

In Bischingen hebben we bij een mooie, grote apotheek informatie gevraagd over het krijgen van een EPO spuit voor John. Je kunt die in Duitsland in principe bij elke apotheek krijgen, maar het duurt ongeveer 4 uur voor hij er is; dat valt dus erg mee. Een vervelend iets is wel dat de apotheek ze per 4 stuks moet bestellen. En omdat ze gekoeld bewaard moeten blijven, kunnen wij niks met de overige 3. De spuiten kosten ongeveer €50 per stuk. Dat betekent dat het ons €200 kost, waarvan dan 1 vergoed wordt door de verzekering. Als we dat 2 x doen deze vakantie, is het best veel geld.We gaan morgen bellen met een ziekenhuis in Augsburg, om te kijken of ze daar een ziekenhuis apotheek hebben waar we 1 spuit kunnen krijgen. We zijn van plan om dan een dagje extra in Augsburg te blijven, zodat het medicijn goed kan inwerken.

We fietsten heerlijk door vandaag! Op een gegeven moment kwam er een Belg naast ons fietsen. Hij ging ook naar Rome, maar daarna zelfs nog naar Griekenland, waar in een stadje zijn vrouw hem weer op kwam halen. Ja, dat is ook heel leuk als iemand je uit Rome of dergl. komt halen; maar wel een erg lange reis!

We waren om 12.20 in Dillingen. We hadden al 29 km gereden en hier gingen we koffie met gebak nemen. We kwamen bij een zaak waar ze de heerlijkste taarten hadden, en hele warme koffie; Hmmm! We gingen ook meteen weer geld pinnen, want overal moet je contant betalen; ook in een restaurant of café.We hebben meteen een kamer in een Gasthaus in Welden (ongeveer 25 km verderop) gereserveerd. Dan wordt de fietsdag niet te lang en moeten we morgen nog zo’n 30 km naar fietsen naar Augburg. Daar zijn we dan misschien mooi op tijd om een EPO injectie te bemachtigen.

We kregen nog wat pittige klimmen, maar om 16.30 uur waren al bij ons logeeradres. We werden ontvangen door een heel aardige vrouw en man. De kamer is ruim, maar er staan 3 grote bedden en een bedbank, een tafel met een grote tv erop, en een tafel met 2 stoelen; dus er blijft niet zo veel ruimte over. De kast wankelt, de tafel wankelt, toen ik de deur van de douchecabine open wou doen vloog hij er uit. Het is een soort ophangsysteem aan een soort gordijnrail. Toen John me wilde helpen trok hij bijna de hele douchecabine uit zijn verband, omdat het een soort uitschuifsysteem is. De douchekop had maar 1 stand en die was naar achteren gericht. Maar de bedden zijn lekker schoon en we hebben ons met wat behelpen ook heerlijk gedouched.

Toen we gingen zoeken naar een leuke plek om te eten bleek dat ons gasthaus een druk bezochte eetgelegenheid is; dat was erg handig. Je kon uit 3 dingen kiezen: bratwurst, lever met iets, of goulash met Spätzle (een soort macaroni zei ze). Dat hebben we maar gedaan. Wij vonden het niet erg lekker. Spätzle blijken een soort klonten te zijn gemaakt van bloem, ei en melk.

Ik had op de slaapkamer al gezien dat er bij de bedden een boek (Buch der Kindheit) lag van Ludwig Ganghofer. Een schrijver die een aantal jaren in “ons” gasthaus heeft gewoond (hoorden we later). Er hangen ook overal schilderijen van hem. Toen ik de vrouw daarna vroeg bleek dat ze hier erg gek op hem zijn, en zelfs een museumpje van hem hebben in het gebouw. We mochten wel kijken! Het bleken 2 kamers te zijn in heel oude stijl, met allemaal boeken, brieven, foto’s, een kantoortje ingericht, jachtspullen en overal grote staande doeken met informatie over hem. Het was heel leuk gedaan, maar de muffe lucht van oud en stof sloeg je meteen op de keel. We zijn onder het mom van “we kunnen het niet lezen” niet lang gebleven, maar die aardige vrouw gaf ons nog allerlei informatie mee!

Het was weer een onvergetelijkedag! We hebben 53 km gefietst.

Dag 13 van Ellwangen naar Neresheim

We hebben heerlijk geslapen, hoewel de spiralen van de matras soms wat hard waren. Na het ontzettend zoute eten van gisteren was de wc ook minder aan de orde, maar ik maak me dan wel wat zorgen om John zijn nieren. We waren mooi vroeg op: 7.30 uur. Ik ging eerst maar eens het verslag maken (had ik gisteravond beslist geen zijn meer in; te moe!) en John kon ondertussen even de boodschappen halen. Als ontbijt namen we eerst maar even een banaan. Er is geen waterkoker op de kamer, dus nemen we heet water uit de kraan mee voor koffie.

Na al het gedoe om de fietsen weer uit de kelder te halen en de fietsen op te tuigen, zaten we uiteindelijk om 10.50 uur weer op onze route. Het was prachtig zonnig weer, maar er stond een flinke wind en die hadden we tegen. John z’n benen voelden niet zo goed en dat verbeterde ook niet echt. We hadden nogal wat kleinere heuvels, en daarbij bleef hij steeds achter. Na 3,5 km hebben we eerst maar eens koffie gedronken en broodje gegeten, in de hoop dat zijn benen weer wat sterker zouden voelen.

Na nog eens 15 km besloot John eerst maar eens een dutje te doen, in de hoop dat het dan beter zou gaan. We hebben een mooi plekje opgezocht, waar hij lekker op de slaapzak in het gras zou kunnen liggen. Na het dutje nog wat cola gedronken (voor de cafeïne) en toen ging het gelukkig weer aardig goed. En dat moest ook wel want na nog een stukje fietsen en wat kleine heuvels gingen we ná de plaats Lauchheim2.6 km klimmen, 4 -7%. We fietsten daarbij naast een drukke weg.

We hadden lang daarvoor al een Slot op de berg zien staan. Ik zei (uit de grap) tegen John: “daar moeten we naartoe!”En dat bleek ook zo te zijn. We fietsten om het Slot heen. Voordat we daar waren, waren we wel verschillende keren afgestapt om weer op adem te komen. Een échte klim dus!

Maar we hebben het gehaald! En hoewel we steeds kleinere heuvels bleven houden ging het nu toch overwegend iets bergafwaarts. En we fietsten de hele dag door een prachtig landschap. Grote bossen met graffelpaden of onverharde wegen, met overal hoge vogel-kijk-hutten. De vogels kwetteren je trouwens af en toe de oren van je hoofd. Prachtige gele en witte bloemen overal, met af en toe paars erdoor. Ook veel mooie dorpjes op afstand, kletterende stroompjes en uitgestrekte mooie, groene graslanden. We hebben foto’s gemaakt, maar je kan die schoonheid gewoon niet goed vangen.

Na 28 km besloten we er maar niet een te lange dag van te maken en boekten een hotelkamer in Neresheim. Hopende dat na een wat langere rust, John z’n benen weer wat sterker voelen. Hij denkt dat als je ouder wordt je lichaam wat minder snel herstelt van een inspanning. Dat is denk ik ook wel zo, maar ruim een half jaar geleden zijn we nog naar Santiago gefietst en toen ging alles nog helemaal goed. We zullen zien hoe het gaat.

Toen we bij het (mooi uitziende) hotel kwamen was er niemand. We moesten op een soort bel drukken en kregen via de intercom een vrouw te horen. We moesten naar achter het hotel gaan en daar zouden we dan sleutel 21 of 12 vinden. Wij naar achteren, het was er een rommel van heb ik jou daar (maar of dat ook allemaal bij het hotel hoorde?) aan allerlei deuren gevoeld en gekeken of ergens sleutels lagen. Er was ook een deur met een soort bel dacht ik, maar dat bleek het licht van de buitenlamp te zijn. Niks te vinden. Wij weer naar voren met de fiets, weer bellen. Nee, we moesten bij de deur onder het balkon zijn en daar lagen sleutels op de lamp; de onze ook. Ze zou er over een uur zijn. Wij weer terug: ja hoor! Wij daarmee door de achterdeur het hotel in. Het was uitgestorven. Het leek wel een spookhotel. We hebben de fietsen ook maar gewoon binnengezet. De lift deed het niet, maar op onze 2e verdieping kon je hem wel naar boven halen, en dan beneden weer naar beneden halen. Handig voor al die tassen. De kamer is sober en erg gedateerd, maar voldoet goed. De vrouw (een aardige jonge vrouw met een klein kind) kwam later kennismaken. Er zouden nog een paar gasten komen.

We zijn weer naar de Italiaan geweest (morgen niet weer hoor John!) en gaan zo lekker uitrusten. We hebben 45 km gefietst, hetwas een zware dag maar ook weer erg mooi.