Dag 28, een dag in Venetië

Buiten dat mijn knie af en toe behoorlijk zeer deed, hebben we heerlijk geslapen. We hebben een simpele maar redelijk ruime kamer met airco, waar we heerlijk op adem kunnen komen. Om half 8 wakker, eerst alle fiets spullen maar eens gewassen, want na twee weken is dat wel nodig. Alles hangt nu mooi in de douche uit te druppen. Morgen mag het dan naar de mooie open kast en overmorgen is alles weer droog.

Daarnahebben we eerst het recept afgegeven bij de apotheek; het was goed nu, morgen afhalen. Toen hebben we lekker ontbeten bij een aangegeven café; daar hadden we een bon voor. We konden uit 5 groepen iets bestellen. Niet overdadig, maar een heel goed begin van de dag, en een heel mooi systeem. De overgebleven jam e.d. mag (van ons) mee naar huis voor de dagen op de fiets.

We zouden de trein van 10.49 uur naar Venetië proberen te halen, maar dat lukte niet. Dus lekker kalm naar het station gewandeld (half uur) en daar bleek dat er de hele ochtend al allemaal treinen uitvielen vanwege een blokkade ergens. We konden met een andere maatschappij om 11.22 uur vertrekken, maar de kaartjes machine deed het niet en we moesten dus en kaartje in de trein kopen. De trein was heerlijk koel! En dat was fijn want hij vertrok om 11.38 uur, het was een volle trein,en we waren om 13.15 uur in Venetië. We hebben geen conducteur gezien.

In Venetië hebben we eerst geprobeerd een stempel te krijgen bij de Toerist office, maar dat kenden ze daar niet. Toen hebben we een stadsplan en een dagkaart voor de busboot gekocht. €21 p.p. Wat best er duur is (voor die paar ritjes) vonden we. En wie iets liepte eten of te drinken, of geen mondkapje droeg werd gewoon op de boot geweigerd! Stikheet trouwens in die busboot met een mondkapje op.

Maar goed, we gingen eerst de hele trip maar eens op ons gemak bekijken en daarna zijn we er uit gegaan bij het (bijna) eindpunt Palazzo Grazzi, om op de trappen gezellig ons heerlijke broodje op te eten. Het uitzicht is daar geweldig! (Helaas zat het paleis grotendeels in de steigers met doeken eromheen). Maar helaas weten wij als domme toeristen niet dat de meeuwen ook van heerlijke broodjes houden. Voor ik het broodje aan John kon geven kreeg ik een klap van een vleugel en lag het broodje op straat. Eerst at de meeuw het beleg ertussenuit en toen vouwde hij een half broodje dubbel en werkte het zo naar binnen. Toen dat klaar was was er een wauw! geroep en applaudiseerde een hele groep mensen op de trappen. Heel vermakelijk dus, maar wel zonde van ons heerlijke broodje! Het tweede broodje hebben we stiekem in een hoekje opgegeten!

We hebben het gebied van Piazzo S. Marco bekeken. Heel prachtig allemaal! Maar èrg druk en vooral heel jammer dat ook hier alles weer grotendeels in de steigers zat. Maar we zagen nog wel wat en de sfeer was geweldig! Ook grote terassen waar mensen heerlijke dingen aten en dronken, onder het genot van prachtige livemuziek. Wij zijn er (met smerige, te grote sportschoenen, met half witte half bruine armen, en kleding waar je je ook niet echt feestelijk bij voelt en een AH tas aan de arm) maar niet gaan zitten. We zijn vervolgens door wat wijken gelopen, mooie bruggetjes beklommen, het prachtige Museum Ca ‘d Oro van buiten gezien en de brug der zuchten over gelopen; deze brug verbind het Dogenpaleis met de gevangenis. Vandaar de naam.

Eigenlijk is er veel te veel om te zien voor 1 dag, maar we hebben de sfeer heel goed geproefd! Het begon ondertussen ook wat te regenen, dus toen wij weer met de busboot naar het station wilden was dat een uitputtingsslag! Eerst een paar boten afwachten voor we mee konden, toen al die bootstations langs met een ontzettend lawaaierige boot. We merkten wel dat we met al dat fietsen (en waarschijnlijk de leeftijd ook) niet meer zo gewend zijn aan lawaai! Maar wederom: het was een belevenis, en we kwamen uiteindelijk weer bij het station.

We hebben eerst maar een enkele reis gekocht naar Verona (alles deed het weer), en zijn toen om 20.10 uur weer vertrokken naar onze bestemming. De trein was vol en er zat een Nederlands stel achter ons bleek, die hun kaartje niet hadden geactiveerd. €30 p.p. boete! Ons kaartje was gelukkig goed! Er was ook een man waarbij er iets met zijn kaartje was; wat een trammeland werd dat! Die was niet van plan een boete te betalen!Een geroep en geschreeuw, allemaal personeel erbij... en voor ons: 6 min. vertraging!

We kwamen weer veilig aan in Verona en na wederom een wandeling van een half uur hebben we lekker een drankje genomen bij ons gezellige ontbijt adres. Om half 12 lagen we voldaan, maar uitgeteld in bed. Ik weet niet hoeveel km we vandaag hebben gelopen. ;) Wel hadden we een poos later weer een geluidsvoorstelling van waarschijnlijk de bovenbuurman. Naar we konden inschatten kwam die stomdronken thuis en kon de sleutel niet in het slot krijgen. Een hoop gestommel en lawaai! Op een gegeven moment kwam er een buurvrouw (denken we) bij en die begon tegen hem te praten (nou ja, práten). Hij kwam waarschijnlijk toch binnen, en na een aantal harde geluiden boven ons, is hij waarschijnlijk op bed neergevallen en meteen naar dromenland doorgesluisd!

Dag 27 van Brentino naar Verona

Vannacht heerlijk geslapen, en lekker en gezellig ontbeten, maar van dat Italiaans verstaan we echt niks. Mijn knie voelt al veel beter aan en enkel ook. Vanochtend meteen maar weer pijnstillers genomen. Gelukkig gaat het toch weer goed, want ik was wel even bang dat er echt een vloek op de reis naar Rome rustte. Ik denk dat ik toch een engeltje op mijn schouder heb (of mamme beschermd mij!) óf ik hetstel wonderbaarlijk snel! De knie was eerst nog heel stijf en de wond knapte wat open, maar het fietsen ging steeds beter.

We fietsten eigenlijk bijna de hele dag langs het kanaal. Wel een aantal hele lekkere, flink zweet opwekkende klimmers van tot over de 100 m hoog, en wat echte kuitenbijters. Mooie hoge, houten fietsbruggen over de wegen en weer heerlijk ruikende bloemen! En de druiven zag je overal bij wijze van spreken groeien! Het was behoorlijk warm vandaag, wel 36 graden, maar we hadden wind tegen, dus lekker verkoelend. Of het nu kwam omdat de bergen toch een beetje aan het verdwijnen waren, we vonden de omgeving toch wat minder mooi dan de vorige dagen. Wel zagen we nog prachtige, hoge, conifeerachtige bomen met een soort rondere vorm van dennenappel eraan. We weten niet hoe die heten. En ook mooie forten hoog op de berg! Hoe ze dat toch voor elkaar hebben gekregen! We moesten uiteindelijk wel naar een toe op de fiets.

Na 18 km hebben we in het dorpje Rivoli Veronese lekker koffie met taart gehad! Alsof de tijd heeft stilgestaan! We hadden op een gegeven momemt de keuze om langs het Gardameer te gaan. Dat hebben we niet gedaan, omdat er gezegd werd dat de originele route interessanter was. We hebben nog wel even aan onze “fietsvrienden” Anco en Agnes gedacht; dit is dus hun eindpunt! Maar vanavond hoorden we dat ze voortijdig hebben moeten afbreken. Heel jammer! Sterkte allebei!

Om 15.15 uur waren we in Verona, maar het is zo gek in die Italiaanse plaatsen: we kunnen het adres nooit vinden. Maar, na vragen en vragen waren we er dan toch al om 15.45 uur. Na een lekkere douche en een klein tukje, zijn we op pad gegaan om een EPO injectie voor John te scoren. Maar ging het in Duitsland moeilijk vanwege de digitale ondertekening, hier geldt dit recept gewoon niet. Je moet je eerst naar een Italiaanse arts om van hem een recept bij jouw receptte krijgen. Het was wel in de stad, maar dat was me toch een geloop! We bleken er om 20.00 uur terecht te kunnen. Eerst bij het stadion maar hamburger en patat gegeten, en toen terug. We merkten wel dat je hier wel wat meer geduld moet hebben dan in Nederland. En zelfs in zo’n grote stad spreekt lang niet iedereen engels of duits. Maar gelukkig hebben we nu toch het tweede recept!

Op de terugweg zijn we bij het station langsgegaan en hebben gekeken hoe we morgen met de trein naar Venetië kunnen. Tegen 22.00 uur waren we weer op de kamer! Morgenochtend recept naar de apotheek, dan ontbijten bij een café of een boutique (aan ons de keuze, want daar hebben we ontbijtbonnen voor) en dan op naar Venetië!

Vandaag 45 zeer warme kilometersgereden!

Dag 26 van Trento naar Brentino

Heerlijk geslapen! Lekkere matras lekker kussen.. Heel goed ontbijt gehad. Het bedrijf wordt gerund door jonge mensen. De kamer was modern en strak maar met leuke elementen. Er was heerlijke zeep, goed douche, aparte kamer waar je thee kon halen. En het ontbijt moest je ‘s avonds opgeven en dat nuttigde je met andere mensen in een zaaltje. Erg leuk en niet duur.

Om 9.40 uur zaten we op de fiets. Het was zonnig en nog niet te warm. Het was heiig boven de bergen. Er stond een stevige wind, maar die hadden we in de rug. Heerlijk! We reden langs de rivier de Adige. Dan weer aan de ene kant naast de snelweg, dan weer aan de rustige kant. Steeds op een mooi fietspad. Het was dus heerlijk fietsen!

Na 28 km hebben we in Rovereto koffie gedronken, en natuurlijk lekkere dingen erbij. Het was een zaak midden in een dorpje iets tegen de bergwand; er zaten daar geen toeristen want die bleven allemaal beneden aan de rand. We vroegen om café, en kregen natuurlijk weer zo’n klein kopje expresso. Ik heb het maar eens opgezocht en weet nu dat we om café Americano moeten vragen (dan krijg je expresso met heet water), en om er melk bij te krijgen ‘hai del latte’ moet zeggen. We leren het nog wel wat. We hoefden voor al die koffie en al dat lekkers maar €12 te betalen.

Terwijl we daar zaten werd het behoorlijk donker boven de bergen. We hebben snel nog een slaapplaats geregeld, en probeerden toen de bui (met gerommel) voor te blijven. (Het fietste eigenlijk wel heerlijk met dat gerommel achter ons en lekker koel omdat het helemaal bewolkt was). Dat lukte wel 20 km, maar toen begon het te regenen en zijn we in een bushaltehokje maar een broodje gaan eten. Daarna was het weer prachtig zonnig. We verwachtten ongeveer half 4 bij onze slaapplaats te zijn. Er was ook een zwembad bij en dat trok ons erg, want het was weer flink zweten.

We fietsten al een poos langs een soort kanaal (met snelstromend, kolkend water er in), af en toe een bruggetje over, toen ik bij een bruggetje omhoog verkeerd schakelde en de ketting niet pakte. Ik viel om! Op mijn linker knie, en omdat het een nogal ruwe weg was, was deze was flink open. Gelukkig kon ik nog wel door fietsen.

Toen we in het dorpje van onze slaapplaats kwamen konden we hel helmaal niet vinden. We dachten dat we misschien per ongeluk iets in Verona hadden geboekt. Maar gelukkig bleek het een eind terug bij een ander dorp te zijn. Heel vreemd. Toevallig zater er in dat stuk terug ook nog een paar aardige klimmen; daar waren mijn knie en ik niet blij mee. Uiteindelijk waren we pas tegen helf 6 bij het pension. Er was eerst niemand, wij naar binnen en roepen, toen maar bellen.. met een Italiaanse man en waar ik niks van begreep. Gelukkig kwam er eindelijk een aardige vrouw en bleken we aan het goede adres te zijn. Ze hadden er ook een restaurant dat erg geprezen werd. Maar helaas: het was rustdag. We konden er wel een lekker biertje en een fles (héérlijke) wijn van eigen wijngoed kopen. Dat was een troost!

We zijn na het douchen en verbinden van de knie pasta gaan eten in het dorpje beneden. Het lopen ging moeizaam, maar mijn enkel begon ook heel erg pijn te doen. Terug op de kamer een paar paracetamol genomen. Nu gaat het wel.

Ik hoop dat het slapen goed gaat en dat we morgen gewoon kunnen fietsen, want het plan is om morgen naar Verona te fietsen en daar willen we 3 nachten blijven en vandaaruit ook een dag met de trein naar Venetië gaan. We hebben vandaag 73 km gefietst.

Dag 25 Van Auer naar Trento

Vannacht goed geslapen en heerlijk ontbijt gehad. Wel wat last van mijn muggebulten gehad, waarvan ik er al weer aardig wat heb. Ze prikken mij zelfsdoor de broek heen.

Het is prachtig weer en al snel 28 graden. In de middag wordt het zelfs 32 graden. Gelukkig hebben we er op de fiets niet zoveel last van; maar als je ook maar even stilstaaat gutst het zweet je van je gezicht. Ik heb vandaag maar weer eens mijn fietsschoenen aangetrokken, met pleisters op de zere plekken. Ik had gisteren wel erg veel last van mijn voeten.

Het eerste gedeelte is het erg druk op het fietspad. Tja zondag! Later wordt het veel rustiger. We hebben tegenwind. Dat is wat zwaarder nu we niet meer heuvel af gaan, maar wel lekker verkoelend. We fietsen eerst door een vallei met een hele rustige rivier Adige. Dan door het Etschtal, tussen indrukwekkence rotswanden, waar in de ijstijd het dal is uitgesleten. Je ziet nog allemaal horizontale ribbens op de rotswanden. Als we 28 km gereden hebben gaan we bij een sluis even lekker koffie drinken, enomdat het zo warm is besluiten we nog door te rijden naar de eerste Italiaanse stad op onze reis, Trento, en daar een lekkere siësta te houden.

Om 14.00 uur zijn we in Trento; we hebben 51 km gefietst. We gaan lekker aan de 0% bier en spagetti. Het is een heel leuk stadje! Omdat het toch niet lukt om morgen in Verona aan te komen, besluiten we een kamer te zoeken en er vandaag mee te stoppen. We vinden een niet te dure, maar erg leuke kamer in het centrum. Na de douche gaan we eerst maar eens lekker een tukje te doen en gaan dan de stad verkennen. Heerlijk relexed! Een prachtig stadje met een mooie Barokke Neptunesfontein en Rella huizen met prachtige frescoseries erop. En een indrukwekkende Dom uit het jaar 1200.

Het was een hele fijne dag en gaan nu eenslekker vroeg naar bed. We hebben dus 51 km gefietst.

Dag 24 Van Latsch naar Auer

Ik heb een lange nacht héérlijk geslapen! En we waren vanochtend weet helemaal fit. Het ontbijt was ook super! We zaten op zo’n heerlijke plaats dat ik eigenlijk nog wel een dagje had willen blijven, maar we gaan gewoon verder, want Rome wacht!

Om 10 uur zaten we op de fiets. Broodje gehaald (morgen is het zondag) en karre maar! over het fietspad langs de rivier de Etsch; prachtig ruig door allemaal keien in de bedding. Mooie bergen.. Heel veel fietsers! En wij maar afdalen! in Merano hebben we (na 28 km, om 12 uur) koffie en een broodje gehad bij “Bar Erika”. Een groene bloemige plaats midden in de stad. Met veel planten, bloemen, papegaaien en andere vogels, zwaaiende Chinese katten, kabouters enz, enz. heel gezellig dus! En we weten nu dat Italiaanse koffie een paar theelepels koffie is, en een Duitse koffie een wat meer normale bak.

Het fietsen ging bij beiden heel goed. We hadden volle zon, 29 graden, een beetje bergaf en wat wind tegen (heerlijk koel!). In het begin fietsten we nog langs de rivier, maar dat ging over in steeds meer appelboomgaarden. We hebben vandaag meer kleine appeltjes gezien dan in ons hele leven samen! Maar het was prachtig! En we zagen dat ze bijenkorven bij de velden hadden staan en aan de rand heggen van kleine seringen. Het ruikt ook zo heerlijk in deze streek; naar die seringen en jasmijn!

In Nals hebben we ons eerste Italiaanse ijs gegeten! Twee bolletjes, maar dat was een beker vol! En Heerlijk! We zijn een paar keer wat fout gereden. Hadden eerst meest bergafwaarts, maar toen was dat ook op en hadden we twee lekkere heuvels van 63 en 57 m omhoog en ineens stonden we voor de grote heuvel 180 m hoog. Die besloten we ook nog maar te doen, maar het pakte allemaal wat langer uit dan we dachten. We zijn doorgereden naar Garni Meinrad, en konden daar in het oude stadje een mooie zolderkamer krijgen in een Pension. Ik hoorde dat de mensen die hem hadden geboekt niet waren komen opdagen; wat een geluk weer voor ons. We waren daar om ongeveer 19.30 uur.

We hebben nog even in de mooie tuin gezeten, maar werden verjaagd door muggen. En net als gisteravond maar lekker een broodje op de kamer gegeten. We zijn moe, maar heel voldaan en het bed ziet er heel goed uit!Vandaag ruim 88 km gereden.

Dag 23 Van Graun im Finschgau naar Latsch

John heeft goed geslapen , maar Ik slecht. Dik stijf kussen, hard bed... en het was de tweede keer al dat we te laat op bed gingen. Daar kan ik schijnbaar niet zo goed tegen, want ik voel me gewoon niet lekker en heb geen kracht in mijn lichaam. We hebben ontbeten, bij de Spar (die we vanuit de slaapkamer zagen) boodschappen gedaan en toen zaten we om 10. 30 uur op de fiets.

Het was koud (6 graden) en er stond een harde, koude wind. Dus heb ik de beenstukken maar aangedaan Later werd het gelukkig warmer, en in de middag heet (30 graden). Eerst volgden we nog het fietspad rond het meer. Daarna kregen we een mooi fietspad en begonnen de afdalingen. En dat was eerst over een kleine 20 km een daling van 1500 m naar 900 m. Met af en toe van die gemene hellingen die je dan net weer niet kunt nemen (en ik vandaag al helemaal niet). Er waren heel veel fietsers en wandelaars op het pad. Eendagsmensen, mensen met volle bepakking, een bus vol oude mensen die even langs het meer gingen wandelen... Er stond overal aangegeven dat de niet harder mocht dan 30 km, maar omdat het nogal een steile afdaling was (soms van 20%!!) reden (vooral die electrische) fietsen soms veel harder. Ik zag bij mezelf ook al eens 45 km op de teller staan. We hadden ook allemaal tegenliggers; mensen die van de andere kant naar de Rechenpass rijden. Dat van ons was zwaar over die berg, maar dit is echt een hel! Heel lang, en héél veel klimmen. (18 km klimmen!, tot 20%!)

De tocht was weer heel mooi! Langs snelstromende waters, de bergen om je heen die toch steeds weer anders zijn, de lange grindpaden waar je heel voorzichtig moet zijn, de kleine dorpjes met smalle straatjesdie er steeds Italiaanser uitzien met o.a. de vele Christusbeelden. Langs hele velden appelbomen, die overal naartoe worden geëxpoteerd. Langs Laas waar wit marmer wordt gewonnen en dat tot de beste soort ter wereld behoord. 20 km afdaling en er zijn te veel indrukken om meteen te bevatten.

In Glurns, met zijn mooie stadsmuur en stadspoorten, zijn we op een gezellig plein wat gaan drinken. En daarna in Laas nogeens langs een kletterend water. En water konden we wel gebruiken met die warmte. Maar gelukkig is bij vele dorpjes iseen soort bron met een schoondrinkwater straal.

We zijn doorgereden naar Latsch ( nog eens 277 m gedaald) een klein stadje met zijn Spitalkirche, die in 1414 al gewijd is door de paus. Bij de Toerist Information hebben we stempels gehaald en meteen gevraagd naar een slaapplaats. Dat was er! We zitten nu in een mooi pension. Grote kamer, lekker schoon! Om 17.30 uur waren we daar. We gaan zo nog even het stadje in.

Het was weer een mooie dag en we hebben 55 km gereden. Maar vanavond wordt het vroeg naar bed!!

Dag 22 Van Tösens naar Graun im Finschgau

We hadden de wekker niet te vroeg gezet want we lagen pas om 00.45 uur op bed. Te lang gezellig gepraat terwijl ik ook mijn verhaal nog moest doen. We hebben lekker ontbetenen om 10.10 uur zaten we op de fiets. Ik heb ReSKIN herbruikbare pleister op mijn voeten geplakt, en dat bleek gelukkig te helpen.

Het was 12 graden toen we vertrokken. In de middag kwam de zon er nog even bij en werd het 16 graden, maar later in de middag was het weer 13 graden en harde, koude wind (gelukkig meest achter). Met een jasje aan was het heerlijk fietsweer. Eerst het kerkje in Tösens bezocht: erg mooi, maar helaas geen stempel te krijgen. De eerste 10 km ging heerlijk; af en toe een heuvel. We volgden weer de Inn. Het landschap was weer geweldig! En John fietste vandaag heel goed.

Na 10 km gingen we een route over een bospad volgen. Door de regen af en toe wat ruig, maar erg mooi. We zagen nog een oud kasteel (nu restaurant) aan een rotswand. Er lag een omgevallen boom op de weg, maar daar konden we onderdoor. Het pad werd echter plots zo steil dat we niet meer konden fietsen. Om toch weer op de route te komen moesten we de fiets een paar honderd meter omhoog duwen. In totaal ongeveer 50 hoogtemeters. Dat was een enorm karwei met al die bagage op de fiets!En ondertussen begon het ook nog te regenen. Toen we op de weg kwamen zagen we dat we in Zwitserland zaten.

De weg reed weer een stuk lekkerder. We kwamen door 2 tunnels en we moesten ook 2 keer stoppen voor wegwerkzaamheden (overkapping over de weg). Na een paar kilometerkwamen we bij een douane, op een grens van Italië, Zwitserland en Oostenrijk. Dat was ook het punt dat voor ons het echte klimmen begon.

We moesten 10 haarspeldbochten nemen, allemaal genummerd. In totaal moesten we eerst 420 meter klimmen over 6 kilometer. Het was echt zwaar, en we zijn vaak even gestopt om op adem te komen, maar toen waren we dan toch in Nauders! 1405 m hoog. Trots, trots! Daarna daalden we 70 meter naar het dorp, om vervolgen over ongeveer 10 km nog eens 150 meter te stijgen naar de Reschen pass. Dat was goed te doen. Dus we hebben het allemaal weer gehaald! Vlak voor Reschen kwamen we in Italië!

Ondertussen hebben we nog wat mooie stempels bemachtigd. Er waren vandaag heel veel mede fietsers ( wel meest met ondersteuning). Ook gezinnen. Erg gezellig! Na het dorp Reschen volgden we de variabele route langs de Reschensee om de verdronken toren van Gaun te zien. Het verhaal is dat de Reschensee ontstond toen er een groot stuwmeer werd aangelegd, waarbij een groot deel van Reschen en het hele dorp Graun onder water is verdwenen. De kerktoren staat daar in het water als stille aanklacht,omdat de bevolking nauwelijks schadeloos werd gesteld.

Om 18.00 uur passeerden we het stadjeGraun im Vinschgau. We waren koud en hadden het gehad. We konden daar een kamer boeken in een mooi hotel met lekker eten.

Het was weer een prachtige en enerverende dag! Nu lekker slapen, morgen Italië verkennen. We hebben 44 km gereden.

Dag 21 Van Haiming naar Tösens

John heeft goed geslapen, ik wat minder omdat het bed nogal hard was. Het ontbijt was lekker en het was heel gezellig met al die families met kinderen. Ik was wat misselijk op de maag, maar gelukkig ging dat met het fietsen snel weer over.

Om 10.10 uur zaten we op de fiets. Het was prachtig zonnig weer en al 24 graden. Later stond mijn metertje zelfs op 31. We volgden bijna de hele dag de rivier de Inn; af en toe was hij heel rustig, dan weer heel omstuimig. Dan weer smaller, dan weer heel breed. We zijn er wel 10 keer overheen gereden. Het bleef prachtig. En dan al die bergen en dan weer bossen om ons heen! We hebben een stuk langs de weg gereden en ook langs de spoorlijn. (dat is ook heel leuk!) Door uitgestrekte velden in het dal en dan weer veel smaller en door bossen. Vooral over fietspaden, en behoorlijk vaak over onverharde wegen.

Op een gegeven moment reden we door het bos en was daar een heel stuk pad weggeslagen. Wij liepen er voorzichtig overheen, maar een mountenbiker dacht er wel even overheen te kunnen scheuren. Zijn ketting brak daarbij. John heeft hem geholpen het te maken, maar met alleen maar een schroevendraaier is dat erg moeilijk. We hebben bij een sportvereniging (Roppen) lekker koffie kunnen drinken en geluncht in een klein plantsoentje (met beeld van pelgrim met een kind op de schouder (?) en stromend drinkwater).

Het fietsen ging bij John in de ochtend nog even wat moeizaam, maar dat werd steeds beter. Het was vandaag veel op en neer, en dat varieerde van kleine heuvels tot enorme kuitenbijters tot 18%! Alleen de laatste 10 km was mooi fietspad zonder al te veel stijgen en dalen. Ik had behoorlijk pijn in mijn voeten;nog een gevolg van die rottige nieuwe schoenen. Morgen maar wat speciale pleisters er op plakken; kijken of dat helpt.

We twijfelden tot hoe ver we zouden gaan en of we morgen over de Reschenpas willen fietsen, of dat we met de bus er over gaan. Het wordt een klim van ongeveer 915 meter naar 1515 meter; een aardig karwei dus. Maar John heeft besloten het toch te willen doen omdat het fietsen vanmiddag best goed ging. Maar door die twijfel waren we erg laat met het vinden van een slaapplaats.

Om half 5 hebben we met Alp Appartments in Tösens gebeld, met de Nederlandse Edith. En ja, blij!, want daar konden we slapen. We hebben in Ried gelukkig wat voor het avondeten kunnen kopen. Na een pittige klim naar het huis (die John wel haalde, maar ik niet) waren we om 18.00 uur bij het apartement. Edith had ons gematst, want door omstandigheden kregen we een heel groot en mooi apartement (bijna een hele woning!), i.p.v. de studio. Heerlijk met bad, koffiezetapperaat... allemaal luxe! Hebben wij weer even geluk! En we hebben heel gezellig gepraat.

Nu het zeer uitnodigende bed in en morgen de Rechenpas over! We hebben vandaag 578 m geklommen en 368 m gedaald en toch nog 61 km gefietst.