We hebben allebei niet echt goed geslapen. Ik heb een paar uur wakker gelegen en John ook een poos; misschien omdat nu het einde in zicht is? We waren wel al om 7 uur op en zouden proberen zo dicht mogelijk bij 8.30 uur op de fiets te zitten, ivm de verwachte warmte. We reden uiteindelijk om 9.25 uur omdat ik eerst mijn zere ontstoken tenen moest behandelen ( waarschijnlijk door warmte, vocht en het schuren van de te grote schoenen (die van John), en de onsteking in de lies (gevolg van een ochtend maar eens niet dames-fietscreme opsmeren). En we moesten nog betalen (bureau was pas 8.30 uur open), banden moesten opgepomt, fiets opgetuigd en we hebben nog lekker een kop koffie en croissant bij de bar als ontbijt genomen. En ze hadden 4 heerlijke broodjes met ham en kaas voor ons gemaakt, voor onderweg. En toen we dan weg zouden fietsen liet ik een windje (dacht ik), maar dat bleek wat meer te zijn. Sleutel van kamer gevraagd en ja hoor, ik was aan de dunne. Waarschijnlijk door de warmte.

Nou, en toen waren we dan toch eindelijk op weg. Het fietste heel lekker, maar het was al ontzettend warm. Het zou gedurende de dag wel 40 graden worden. Er stond een sterke wind, aanwakkerend begin middag. Dat was op zicht heerlijk verkoelend, maar het maakte het berg op fietsen nog wel een heel stuk zwaarder. Ook bij het afdalen, en met passerende vrachtwagenswaren we soms bang omver geblazen te worden.

De tocht was heel mooi; prachtige, afwisselende landschappen mst bomen, gemaaide maisvelden, zonnebloemen die allemaal hun kopjes naar de zon keren,en dorpjes tegen de bergwand. De eerste 20 km was mooi vlak; fietste heerlijk! Wel weer slechte, slechte wegen! Tijdens een kleine pauze van half broodje en water, ontmoetten we een leuk Engels stel, die vanuit München een grote fietstocht maken. Later kwamen we ze nog een paar keer tegen. Na het vlakke stuk hadden we 2 bergen te beklimmen: de eerst van 200 m en de tweede 250 hoogtemeters. Het was een echt karwei, vooral vanwege de warmte en de harde wind. Het meeste stoppen was ook om water te drinken. Toen kwam een op zich heerlijke, redelijk langzame afdaling van zo’n 5 km. Helaas was de weg in zo’n slechte staat, dat het constant heel goed oppassen was.

Om 16.00 uur waren we in het stadje Massa Martana, waar we eerst een bar aandeden. Onze Argriturismu Orsini konden we natuurlijk weer helemaal niet vinden. Het gekke is dat er wel een route wordt aangegeven, maar het is toch heel moeilijk te bepalen welke kant je op moet, en mijn GPS kent het adres niet altijd. Tegen half 6 waren we er dan toch. Lekkere kamer en badkamer, niet luxe maar toch met tafel en stoel om het verhaal te schrijven.

We hebben vanavond lekker de laatste belegde broodjes gegeten. Toch wel handig hoor! We hebben 56 km gereden. Morgen 7 uur ontbijt en vroeg op pad vanwege de aanhoudende hitte!