Weer thuis in Goutum

We hebben een paar erg leuke dagen gehad in Rome. Op de camping steeds bij het zwembad ontbeten (1 croissant en 1 koffie of thee) en het slapen in ons onderkomen ging ook wel goed. We ontmoetten op de camping Jos ook nog en Margaret & Jack en hun vrienden; erg leuk!

Op vrijdag zijn we met de trein en metro naar het centrum van Rome gegaan. Het was nog wel even zoeken waar het station was: grote weg over, vragen bij een bedrijf of we een treinkaartje konden kopen (nee, wij zijn niet het treinstation!). Alles in het Italiaans is best lastig. Maar gelukkig ontfermde een Engels sprekend Italiaans gezin zich over ons, en mochten we met hun meelopen naar de prachtige Trevi fonteinen. John had het behoorlijk in de rug, en het lopen over de keitjes deed hem veel pijn, daarom zouden we er niet een te lange dag van maken. We zijn nog naar de Spaanse trappen gegaan en Piazza del Popolo. Zijn in het museum Leonardo da Vinci geweest en hebben ons verbaasd over hoe inventief deze man was. Hij leefde van 1452 tot 1519, maar was zijn tijd ver vooruit. Hij heeft b.v. een parachute uitgevonden en een duikpak voor militaire doeleinden. Maar ook een voorloper van de auto, een robot en men dacht zelfs een fiets, maar daarvan denkt men dat het van een latere datum is en aan zijn documenten werd toegevoegd.

Het was erg warm, dus hebben we een kleine coup met vruchten gekocht op een terrasje (bijna €30, maar ja, je moet voelen dat je in Rome bent) en hebben heerlijk Italiaans ijs gegeten. Daarna weer terug naar de camping; dat ging aardig goed. Daar hebben we de fietsen en overtollige bagage afgeleverd bij Camino transport, voor vervoer naar Nederland. Het stond er heel vol met fietsen en bagage. De fietsen moesten gewoon buiten staan (niet eens op slot) en de bagage lag er ook maar wat; bij wel honderd andere tassen. De Italiaanse man die het regelde was boos: ik moest Camino transport bellen en zeggen dat ze het moesten halen, dit kon zo niet! Ik heb inderdaad met hun gebeld. Er waren veel meer fietsers gekomen dan verwacht en het kwam allemaal wel in orde. Wij zijn daar niet echt van overtuigd! Hopelijk krijgen we fietsen en bagage goed thuis, anders zou dat toch wel erg zijn. 'S avonds hebben we nog lekker een kleinigheid gegeten in het camping restaurant.

De volgende dag zijn we weer naar Rome gegaan. Ook dit keer ging het niet zo soepel want we hadden geen kleingeld meer voor een treinkaartje. Er stond op de machine dat hij wisselde, maar toen dat maar niet wilde ontdekten we dat hij niet meer dan €6 wisselgeld terug kon geven. Wij hadden briefjes van €20 en hoefden maar €3 te betalen. We probeerden te wisselen bij de paar mensen die er ook kwamen; nee helaas, lukte niet. Een aardigen vrouw liet ons op haar kaartje naar binnen zodat we de trein zouden kunnen pakken, maar dat was geen goed idee want we moesten overstappen op de metro (= door poortjes), en zonder kaartje ging dat niet. Uiteindelijk vroegen we een jong Duits stel. Nee dat lukte hun ook niet, maar ze betaalden het wel voor ons! Hartstikke lief! En heel toevallig zaten zij 's avonds toen wij terugkwamen (er was verder niemand op het perron) op het perron te wachten op de trein naar Rome. En zo konden we hun dus ook nog weer terugbetalen. Hoezo toeval?

We hebben eerst de Friezenkerk opgezocht (ligt pal aan het St. Pietersplein maar via een trap achter de eerste rij huizen, waardoor het daar een Oase van rust is) en hebben na het laten zien van ons stempelboekje, een Certificaat bemachtigd. Trots, trots! Het is een hele mooie kerk en omdat er na ons nog slechts 1 wandelaar kwam, liet de koster van de kerk ons allemaal mooie dingen zien, zoals de fundering van de oude kerk, uit het jaar 528. En we hebben de Kloostermoppen (Middeleeuwse stenen voornamelijk uit oude kloosters in Friesland) gezien die L. Damstra uit Joure aan de kerk heeft gedoneerd. En ook de heilige pelgrimstrap, waar de echte pelgrims soms kruipend naar binnen komen. En ook de plaat ter nagedachtenis aan Martinus Muskens, die het in 1989 voor bewoners uit de Lage Landen aan de zee, opnieuw mogelijk maakte om in deze kerk samen te komen en Eucharistie te vieren.

Daarna zijn we richting het Colosseum gaan wandelen. we kwamen daarbij over de 2 prachtige bruggen (waaronder Ponte San Angelo), en langs het Castel Sant' Angelo. Er waren allemaal kraampjes op de kade en er werd muziek gemaakt. Heel gezellig! John had vandaag niet zoveel last van zijn rug, dus het was een heerlijke tocht. Verder kwamen we nog langs het Pantheon (jammer, je kon er gratis even in, maar moest wel een dag van te voren reserveren), de prachtige tuinen van Piazza Venetia, het monument van Victor Emanuel II, en het Forum Romanum (opgravingen van wat eens het Centrum van Rome was). Net als van al die prachtige gebouwen en beelden, waren we ook hier erg van onder de indruk. Het Colosseum was ook al zo mooi gerestaureerd. We zijn er niet in geweest omdat het erg druk was.

Na een gezellig terrasje zijn we teruggekeerd naar de camping. Het was een prachtige dag, in een werkelijk prachtige stad; een dag waarin we natuurlijk lang niet alles konden zien. Misschien ooit nog een stedentrip van een paar dagen naar Rome? We hebben nog gezellig gegeten op de camping en onze fietsvrienden dag gezegd.

Om 10 uur de volgende dag zijn we richting het vliegveld vertrokken. Dit had nog wel wat voeten in de aarde omdat bleek dat we er een speciaal kaartje moesten kopen, dit ook deden, maar toch nog in de verkeerde trein zaten. Een sneltrein, en daar hadden we niet voor betaald. We kregen een boete. Verder ging de vliegreis heel voorspoedig, en de treinreis naar huis ook. Opvallend hoe groen ons land leek na het stoffige Italie! Ria stond ons op te wachten op het station. Helaas was toen net met telefoon bijna leeg, zodat ons digitale kaartje niet meer gelezen kon worden door het poortje, en er was geen spoorpersoneel te bekennen. John was zo dun dat hij zich tussen de poortjes door kon wurmen, maar ik moest er overheen klimmen. Niet erg charmant voor een wat oudere vrouw.

Thuis was alles versierd door Adwin en zijn gezin en hadden ze wederom allerlei heerlijke dingen voor ons klaargezet. Verschillende kaarten waren gekomen, bloemen van onze lieve vrienden Cobie en Jan (die zelfs hun vakantie hadden uitgesteld om ons nog even te zien) en Ria had alles heel netjes en gezellig gemaakt, al het onkruid van de terrassen verwijderd en de plantenbakken gevuld met prachtige bloemen. Wat een gezellig thuiskomen! En wat was het heerlijk om weer in ons eigen huisje te zijn. Het was een super reis: een die we nog heel graag wilden doen. Maar tijdens de reis hebben ook ervaren dat zo'n grote reis niet meer voor ons is weggelegd. Maar we hebben 3 prachtige reizen gemaakt: naar Praag heen en terug, naar Santiago en nu naar Rome. Het is al geweldig dat dat kon. Nu gaan we eerst heerlijk genieten van ons huis en onze familie en vrienden. Vooral John was erg afgevallen, maar door veel te eten is dat al weer een stuk beter. Het gaat verder heel goed met hem. Van mijn beschadigde knie heb ik veel last gehad en nog wel. Daarom ga ik binnenkort even naar de orthopeed voor wat meer onderzoek. Ik verwacht dat het weer helemaal in orde komt.

Bedankt allemaal voor het gezellige meereizen!

Van Sacrofano naar Rome

We hebben niet heel goed geslapen; John veel kramp in de kuiten, ik zere heupen van het harde bed. Nadat we om 10 uur de oude stad weer hadden verlaten, hebben we eerst een lekkere koffie met croissant op het dorpsplein genuttigd.

Vandaag de finale! We beginnen meteen al met klimmen en het is al behoorlijk heet (ongeveer 32 graden). Er is wind, maar die komt met hele hete vlagen. Na de klim hebben we meest afdaling (een verademing!), maar helaas voor het grootste gedeelte wel weer langs een drukke weg. Op een gegeven moment rijdt ik mijn ketting er af. Hij zit aan de buitenkant bij de trapper, en het duurt nogal een tijd voordat we hem er weer goed op hebben. En dat in de brandende zon!

Het zijn echt de laatste loodjes (vooral voor John). We hebben veel verfrissingen nodig. Na de afdaling fietsen we een aantal kilometers door een voorstad van Rome; zeer hectisch! Daarna een lang (12-14 km) fietspad (heerlijk!)en de laatste kilometers weer door de stad. Uiteindelijk zijn we om 15.12 uur in Rome op het St Pietersplein! We hebben het gehaald! Blij, blij! Toch een ontroerend moment, omdat we er niet zeker van waren dat we het zouden halen.

Toen we Ria even belden, waren daar toevallig ook nog broer Piet en zijn Corrie. Piet had net een implantaat voor een gehoorapparaat in zijn schedel gezet gekregen. Wel heel ontroerend allemaal, vooral omdat Piet en John 3 x aan de tocht naar Rome zijn begonnen. En nu is het ons dus wel gelukt! We hebben veel aan je gedacht hoor Piet!

We hebben leuke foto’s gemaakt, een mooie stempel gehaald, een ansichtkaart aan onszelf gestuurd en toen heerlijk wat gegeten en gedronken. Om 18.30 uur waren we (na wat hachelijke momenten op de snelweg ,die we over moesten steken) op de camping. Mooi klein huisje voor 3 nachten.

We gaan 2 dagen lekker Rome verkennen, certificaat bij het Vaticaan of de Friezenkerk halen, en dan weer heerlijk terug naar ons eigen huisje in Goutum! Naar al onze familie en vrienden, en met heel veel nieuwe herinneringen!

Wij hebben onze droom doen uitkomen, envonden het leuk dat jullie met ons meereisden! Dank ook voor alle leuke, inspirerende reacties; we lazen ze meestal even tijdens een pauze. Morgen zet ik nog wat laatste foto’s bij de laatste verhalen.

We hebben vandaag 61 km gefietst!

Dag 42 Van Vasanello naar Sacrofano

Ik liep nog een dag achter, maar ik ga nu het verhaal van gister vertellen, en dan beginnen we aan onze laatste tocht naar Rome! Vandaag gaan we het dus bereiken!

We hebben heel slecht geslapen in dat viese bed. 6 uur opgestaan, alles bij elkaar gepakt en zo snel mogelijk weg. Het stomme kastje waar de sleutels in moesten werkte niet: kostte ons een kwartier!In het dorp hebben we een lekkere croissants en koffie genomen. En toen 8.15 uur al op pad.

Vandaag een zware tocht met heel veel heuvels en kleine bergen. Het gaat vooral Bij John erg moeizaam; hij is weer aan zijn EPO injectie toe zegt hij, en dat is misschien ook wel zo. We hebben wel besloten dat dit onze laatste echt grote tocht wordt; het begint nu te moeizaam te gaan. Maar gelukkig zijn er nog genoeg leuke andere dingen te doen.

Het is weer ontzettend heet; zus Ria zegt dat ons gebied precies in de rode hitte strook ligt. John heeft gezien dat het hier tenminste tot volgende week dinsdag zo heet is. We hebben er natuurlijk wel veel last van, maar kunnen er nog tegen. Het gebied waar we doorheen fietsen is weer prachtig. Er zijn buiten veel olijfbomen ook veel hazelnootbomen: grote velden vol! Dus het algemene beeld is veel groener.

De streek is over het algemeen arm; veel slecht onderhouden huizen en nogmaals: de wegen zijn heel vaak heel moeizaam te befietsen door alle kuilen en gebartsen asfalt. Een groot verschil met de reis naar Santiago vorig jaar is toch wel dat de automobilisten daar wel rekening met fietsers houden (heel goed zelfs door de 1,5 m afstand die ze moeten houden), maar hier merk je dat ze je alleen maar lastig vinden op de weg! Toeteren, en roepen en rijden dicht langs je. Dat is heel vervelend, vooral op een dag als vandaag waarbij we bijna de hele dag langs een drukke weg rijden. En als je van die haarspeldbochten rijdt, dan is het voor de auto’s natuurlijk ook steeds schrikken als ze dan ineens een fietser zien. Dus wat dat betreft was het niet een echtmooie fietsdag.

Tijden de siësta is het wel heerlijk rustig op de weg. Maar om 15.00 uur barst alles ineens weer los. Watons hier nog meer opvalt is het vele vuil langs de kant van de weg: flesjes, veel sigarettepakjes, hele plastic zakken vol troep en weet ik wat nog meer. En de wc’s onderweg: vies, vies! En meestal is het een dames/heren wc en dan ook nog zonder slot. Het is meerdere malen voorgekomen dat je met je voeten in de pis staat. Bah!

Om 16.30 uur waren we bij onze slaapplaats. De dame waar we de sleutel moesten halen heeft ons er naartoe gebracht en alles laten zien. Het is er prachti! Een echte verademing in vergelijking met gister nacht. We zitten in een oude binnenstad: kleine steegjes met heel oude, meest opgeknapte huisjes. Het nadeel is wel dat weeerst een paar lange trappen op moesten met de fiets en alle bagage. En morgenochtend er dus weer af.

We ontmoeten Jos ook weer. Hij zit ook in een van die huisjes. We kunnen voor €7 dineren in een gebouw achter ons: een soort project van wonen en uit eten. Een soort ondergronds gebouw, prachtig gerenoveerd. We hebben erlekker en gezellig gegeten. Jos moest idd €7 afrekenen, maar wij hebben het natuurlijk weer verkeerd begrepen en dat was €40. Nog niet duur voor alles wat we kregen.

Om 23.30 uur op bed en fit worden voor de laatste dag! We hebben 57 zware kilometersgereden. Maar we hebben heel veel zin in onze finale!

Dag 41 Van Massa Martana naar Vasonello

Gistermiddaghebben we alvast de vlucht terug geboekt. Dat wordt a.s. zondag (3 juli). We blijven 3 nachten aan de rand van Rome, in een kamer op de camping, waar we ook onze fietsen kunnen afgeven voor vervoer naar Nederland.

We hebben heerlijk geslapen! Geen last van auto’s, lekker bed. Om 7 uur hadden we het ontbijt (nou ja, dat was afgesproken). Er was eerst nog niemand en alles moest nog worden klaargemaakt. Maar om 8.40 uur zaten we dan toch op de fiets. Het was nog heerlijk koel. We begonnen met lange klim van 200 hoogtemeters, verder nog een aantal klimmen en op het einde van de rit nog een van 280 m. Op sommige plaatsen stond een heel harde wind. Het was weer een prachtige omgeving met mooie golvende velden met mais, graan en steeds meer olijfbomen. En prachtige vergezichten.

Onderweg een aantal aansterkende pauzes genomen (John had een keer gnotsy in tomatensaus = meelballetjes) en lekker koud water ingeslagen, want drinken wil je wel in die hitte. Het was weer 36 graden, en je zweet zoveel, dat het water je overal bijlangs loopt endat de kleding allemaal zoutranden heeft en je het zout van je huid kunt schrapen. Voor de laatste lange klim hadden we een heerlijke, lange afdaling, waarbij we bij Orte over de Tiber gingen. De Orte is een mooi oud stadje dat op een berg ligt. De klim was zwaar, maar ging goed.

Om 16.15 uur waren we bij ons logeradres. Een groot appartement voor maar 43 euro. We hebben het maar gedaan omdat er verder eigenlijk niks te krijgen was. Maar het viel zo tegen! Het stond vol met oude troep en het was echt vies allemaal. Vooral ook de badkamer. Het stond me ontzettend tegen, maar we hadden niks anders dus het moest maar gewoon. Oude doorgezakte stoelen, allemaal persoonlijke spullen overal (waardoor we dachten dat er normaal iemand woonde). Maar het ergste vond ik wel dat ik dacht dat het bed niet schoon was. De slaapkamer was een soort kleine bunker zonder ramen, met aan iedere kant van het bed 20 cm. In de kamer waren 2 kleine ramen die uitzagen op een plaatsje met een bouwval, en vol met duiven. Het was er heel benauwd in huis. Onze kleding was ‘s morgens nog helemaal vochtig.

We hadden er ook geen bereik denk ik, want ik kon helemaal niks met de ipad. Zelfs niet op de hotspot van de telefoon. We zijn nog even het dorpje in geweest en om 21 uur hadden we het wel helemaal gehad en zijn op bed gegaan. Wekker op 6 uur. Gisterochtend hadden we een voorval: we reden weg maar stopten nog even om de route te bekijken; en toen werd in mijn zij gebeten, dacht ik. Ik alles uit en kloppen, maar ik zag niks. ‘S avond had ik 8 grote, dikke bulten bij elkaar in mijn zijde.Er had dus toch iets in mijn kleren gezeten! Ik hoopte maar dat er in dat (vieze) bed geen bedwantsen zaten. Om 4 uur werd ik wakker, moest langs dat smalle randje naar de wc; kon daarna niet goed meer slapen.

We hebben vandaag 60 km gereden.

Dag 40 Van Assisi naar Massa- Martana

We hebben allebei niet echt goed geslapen. Ik heb een paar uur wakker gelegen en John ook een poos; misschien omdat nu het einde in zicht is? We waren wel al om 7 uur op en zouden proberen zo dicht mogelijk bij 8.30 uur op de fiets te zitten, ivm de verwachte warmte. We reden uiteindelijk om 9.25 uur omdat ik eerst mijn zere ontstoken tenen moest behandelen ( waarschijnlijk door warmte, vocht en het schuren van de te grote schoenen (die van John), en de onsteking in de lies (gevolg van een ochtend maar eens niet dames-fietscreme opsmeren). En we moesten nog betalen (bureau was pas 8.30 uur open), banden moesten opgepomt, fiets opgetuigd en we hebben nog lekker een kop koffie en croissant bij de bar als ontbijt genomen. En ze hadden 4 heerlijke broodjes met ham en kaas voor ons gemaakt, voor onderweg. En toen we dan weg zouden fietsen liet ik een windje (dacht ik), maar dat bleek wat meer te zijn. Sleutel van kamer gevraagd en ja hoor, ik was aan de dunne. Waarschijnlijk door de warmte.

Nou, en toen waren we dan toch eindelijk op weg. Het fietste heel lekker, maar het was al ontzettend warm. Het zou gedurende de dag wel 40 graden worden. Er stond een sterke wind, aanwakkerend begin middag. Dat was op zicht heerlijk verkoelend, maar het maakte het berg op fietsen nog wel een heel stuk zwaarder. Ook bij het afdalen, en met passerende vrachtwagenswaren we soms bang omver geblazen te worden.

De tocht was heel mooi; prachtige, afwisselende landschappen mst bomen, gemaaide maisvelden, zonnebloemen die allemaal hun kopjes naar de zon keren,en dorpjes tegen de bergwand. De eerste 20 km was mooi vlak; fietste heerlijk! Wel weer slechte, slechte wegen! Tijdens een kleine pauze van half broodje en water, ontmoetten we een leuk Engels stel, die vanuit München een grote fietstocht maken. Later kwamen we ze nog een paar keer tegen. Na het vlakke stuk hadden we 2 bergen te beklimmen: de eerst van 200 m en de tweede 250 hoogtemeters. Het was een echt karwei, vooral vanwege de warmte en de harde wind. Het meeste stoppen was ook om water te drinken. Toen kwam een op zich heerlijke, redelijk langzame afdaling van zo’n 5 km. Helaas was de weg in zo’n slechte staat, dat het constant heel goed oppassen was.

Om 16.00 uur waren we in het stadje Massa Martana, waar we eerst een bar aandeden. Onze Argriturismu Orsini konden we natuurlijk weer helemaal niet vinden. Het gekke is dat er wel een route wordt aangegeven, maar het is toch heel moeilijk te bepalen welke kant je op moet, en mijn GPS kent het adres niet altijd. Tegen half 6 waren we er dan toch. Lekkere kamer en badkamer, niet luxe maar toch met tafel en stoel om het verhaal te schrijven.

We hebben vanavond lekker de laatste belegde broodjes gegeten. Toch wel handig hoor! We hebben 56 km gereden. Morgen 7 uur ontbijt en vroeg op pad vanwege de aanhoudende hitte!

Dag 39 dag in Assisi

Heerlijk en lang beslapen! John wat minder, want die heeft al een paar dagen weer pijn in zijn rug. We hebben even snel een broodje op de kamer gegeten en toen om 8.50 uur het busje van de campingal genomen naar Assisi. Lekker vroeg dus. Eerst waren er nog niet zoveel toeristen, maar later had je echt van die bussen vol.

We hebben lekker door de straatjes gelopen, kerken bekeken (er was nog een bruiloft gaande), lekker koffie op een terras genomen en mensen kijken, lunch met ceasar salade in een prachtig restaurant ( waar toevallig weer een blad met volle glazen naast ons op de grond belandde). Veel trappen beklommen, expositie over een alternatieve maria en jezus aan het kruis bezocht en natuurelijk een paar kleine souveniers gekocht. Om 16.15 uur waren we weer op onze kamer. Heerlijke relexte dag!

Lekker gedouched, nog kleding gewassen, John zijn hoofd geschoren en zoveel mogelijk alles al klaargezet voor morgen. We hebben voor morgen ook al een slaapplaats geregeld.

Als alles goed gaat, moeten we nog 4 dagen fietsen, met flink wat heuvels/bergen. Daarna zijn we 3 nachten in Rome, en naar we hopen vliegen we dan zondag 3 juli weer naar huis.

Vanavond hebben we nog geborreld met de mede Rome-gangers Margaret, Jack en Jos, en met Jos hebben we ook nog gegeten.

Morgen schijnt het wel 40 graden te worden, dus we proberen vroeg op de fiets te zitten ( kunnen niet eerder dan 8.30 uur uitchecken, omdat onze fietsen in het kantoortje staan).

Dag 38 Van Umbertido naar Assisi

We hebben een heerlijke, lange nacht geslapen. Op de kamer gegeten en om 9.10.uur op de fiets. Het was nog lekker koel. Het was heerlijk fietsweer, over heuvelig land met af en toe een pittige klim. De omgeving heel erg moo, met graan, mais en wijnvelden en veel meer prachtige bomen! We zagen we heel veel leegstaande en vervallende boerderijen en prachtige wijnhuizen. Dat is wel erg triest en je vraagt je dan toch af hoe dat komt! Te weinig inkomsten, geen opvolger, Corona, te weinig personeel?

In een café hebben we een lekkere Heineken 0% gedronken (en wat bood en salami gekocht) en later op een bankje in een dorp nog een broodje gegeten.

Om 14.00 uur waren we op camping “Green Village Assisi”, onder aan de voet van Assisi. John was gisteravond al meer dan een uur bezig geweest om daar een slaapplaats te boeken, maar alles was vol. Omdat hier vandaan een bus vertrekt naar Assisi, wilden we hier graag een chalet of hotelkamer huren. We besloten er maar gewoon vroeg heen te fietsen en te kijken of er toch nog iets vrij was. En ja hoor, we hebben weer heel veel geluk! Er is nog 1 kamer vrij!

We ontmoeten ook weer Jos uit Mierloo. Die hebben we weken geleden ontmoet en die fietst ook naar Rome. Hij is ondertussen ook al een keer gevallen en heeft een blaasontsteking gehad. Ook ontmoeten we een ander stel uit Boxtel. Heel leuk stel: Margret en Jack. Ze fietsen op een electrische fiets (met al de ups en downs daarvan). We hebben eerst met z’n 5en geborreld en daarna samen gegeten bij de Pizzeria.

Nu lekker slapen en morgen met de bus naar Assisi.

Vandaag 47 km gereden.

Dag 37 Van Sansepolcro naar Umbertido

We hadden een heerlijk bed. Wel even gedoe nog midden in de nacht met ramen open en toch te warm, ramen dicht airco aan en dan toch weer te koud. ‘S nachts ben je natuurlijk ook niet op z’n best om dat allemaal te regelen. Tussen de kamer en badkamer zat een verhoging van 20 cm hoog en1,5 m lang. Heel voorzichtig naar de wc dus midden in de nacht. Maar ja, ik glij er in het donker met mijn slippers er natuurlijk toch weer vanaf, tegen een tafeltje, dat dus een enorme herrie geeft, waardoor John wakker schrikt en ik de lichten dan maar gewoon aandoe.

Wel heel apart was dat toen wij een poosje op bed lagen de bovenbuurman thuiskwam, en onze kamer ineens heel erg verlicht werd. Bleek er in de muur naar de gang een raampje te zitten waardoor het licht van de gang onze kamer binnenkwam. Apart!

We hebben op de kamer een broodje gegeten en om 10 uur stonden we buiten (moest ook). Alle tassen weer op de fiets, lekker koel water mee (koelkastje: heerlijk!). Nog op zoek naar de vvv, maar die bleek niet meer te bestaan, dus een stempel op het stadhuis gehaald. We willen straks toch die oorkonde hebben!

Het was half bewolkt, tussen 30 en 34 graden, maar het voelde veel warmer aan. Het was weer drukkend warm en er waaide een heel hete wind. We reden de hele tijd langs de grote weg, de weg was érg slecht,en de omgeving was dit keer niet erg inspirerend. Heel weinig café’s / restaurants of winkels onderweg. Ook geen enkel bankje waarop je even lekker in de schaduw wat kon drinken. We waren allebei erg moe; waarschijnlijk toch van de heftige rit van gisteren. Na 12 km vonden we in het dorpje Lama gelukkig toch een bankje in de schaduw en hebben we even lekkker koffie gedronken.

Verder gefietst en na ruim 22 km, om 13.45 uur, zagen we eindelijk een café waar we hebben gelunched en heel veel water gedronken. We hebben daar ook onze slaapplaats voor vannacht geboekt, waar we uiteindelijk om 16.30 uur, na nog een hele warme tocht, aankwamen. De eigenaar bracht ons naar onze kamer; een redelijk grote, maar benauwde zolderkamer, met 2 vulux-raampjes zonder uitzicht. Na het gesjouw met al onze spullen naar 3 hoog, konden we daar niet blij van worden. Hijgend vroeg ik hem of Dit onze kame was, en of hij niet een andere kamer voor ons had, omdat ik het echt veel te benauwd vond, en heel graag iets met uitzicht had! Na wat gepraat hebben we een andere, een prachtige grote kamer gekregen! Met eetkeukentje en een prachtige badkamer met raindance en rugsproeiers. Echt Blij! We konden ook nog CD’s draaien; daardoor kom je natuurlijk wel in een vakantie stemming.

We hadden nog tijd om het stadje te bekijken en heerlijk een aperitif op een gezellig pleintje te nemen, en toen hebben we een pizza gehaald en op de kamer opgegeten. Morgen gaan we naar Assisi, waar we een dag extra blijven. We hoeven maar 40-50 km te rijden. Vandaag hebben we 49 km gereden.