Dag 36 Van Novafeltria naar Sansepolcro

Lekker geslapen, maar al voor 7 uur wakker door gepraat onder ons raam. Dus lekker de tijd om alles al voor het ontbijt klaar te zetten. Het ontbijt was heel goed. We moesten nog proberen een fietsenmaker te vinden. Er zat er een 5 km terug (terugfietsen is bijna geen optie), er was er een die alleen ‘s middags werkte, we konden in Assisi een zoeken (mmm), of... David (een van onze gastheren) had een vriend (Marco) die wel veel van fietsen wist. Hij heeft die gebeld en over 10 tot 15 min. (eerst kind naar school brengen) zou hij komen. Hij nam alle gereedschap mee. Wij konden nog wel even relexen op onze kamer. We hebben maar even een dutje gedaan en toen kwam Marco. Aardige jonge man. Was prof. fietser geweest, had 3 x de ronde van Italie gereden. Hij had inderdaad een standaard voor de fiets meegenomen en allerlei gereedschap, dus afwachten maar! Het italiaans was wel even een dingetje, maar met handen en voeten kwamen we een heel eind. Het kostte ons (maar) €50 maar toen liep het schakelmechanisme van ons beider fietsen weer gesmeerd, en als nieuw! Om 11.11 uur zaten we dan toch op onze route.

Het was wel erg laat omdat we een flinke berg te befietsen hadden. Maar we besloten er maar aan te beginnen en dan maar zien hoe het zou lopen. Het was meteen al klimmen, maar niet erg steil, dus dat lukte goed. Na 13 km was het al 12.15 uur en dus wel tijd voor een drankje en een gedeelde pastasalade (John had nog niet zo’n trek).

Het was een mooie tocht door de bergen, bijna 40 km klimmen, waarvan de laatste 10-12 km flink pittig. Het was vandaag gelukkig bewolkt en daardoor niet zo heet. Maar het zweet gutste van ons hele lichaam. Toen we op 818 m hoog waren dachten we dat we op de top waren (we hadden al vaker gehad dat onze hoogtemetertjes noal achterliepen bij de werkelijkheid). Blij! Gefeliciteerd, weer gelukt! In een bar lekker wat gedronken, met broer Piet gebeld en een slaapplaats geregeld. Nu de afdaling! Maar helaas, we moesten nog klimmen. Na 50 hoogtemeters kwamen we bij Viamaggio. Ja, dat was het! Hè gelukkig! Nu de afdaling! Maar helaas moesten we nog eens 100 hoogtemeters klimmen. We hadden ons al zo verheugd op de afdaling dat de benen bijna niet meer wilden klimmen. Maar we haalden het toch weer!

Daarna hadden we een schitterende afdaling; de prachtigste panorama’s! Allemaal de moeite waard!Om 19.15 uur waren we eindelijk bij ons mooie appartement. Snel gedouched en lekker gegeten (ja hoor, weer pasta) en nu lekker slapen.

We hebben 61 km gefietst en gezweet.

Dag 35 van Cesenático naar Novaféltria

Ondanks het lawaai van de airco en de springveren van het bed die je constant voelde prikken, heb ik nog redelijk geslapen. Het is heel benauwd in zo’n klein kamertje, maar de deur open en airco uit was geen optie omdat de airco van de buren een heel irritant ratelend geluid maakte. John heeft niet zo’n goede nacht gehad omdat erg last had van jeuk. Hij heeft uiteindelijk met een natte handoek de jeukplekken bewerkt en kon toen weer slapen. Door de 2 verhalen die ik moest maken, waren we ook weer veel te laat op bed: 00.45 uur.

We waren allebei dus niet echt fit, maar gelukkig wordt dat als we fietsen wel weer beter. Het ontbijt was ook niet van je dat! Ze hadden nota bene een schaal met vleeswaren en een schaal met kaas op een grote pan op een warmhoudsysteem. Het was ook echt wárm! En onder die schalen, in die pan hadden ze koelelementen. Maar allebei producten waren vet aan het zweten. Later hebben ze het weggehaald en nieuwe schalen gewoon tussen de broodjes gezet. Tja!

Gelukkig stonden onze fietsen nog in de bar, en even voor half elf waren we aan het fietsen. De eerst 20 km fietsten we door stedelijk gebied, langs de weg of over stoepen en/of fietspaden. De wegen zijn ook in dit gebied erg slecht en de Italianen rijden over het algemeen snel en dicht langs de fietser. Constant opletten dus. Daarna in het totaal zo’n 30 km over meest onverharde wegen variërend van fijn graffel tot zand, grof graffel en grind en groffe stenen. We gingen dwars door een prachtig natuurgebied. Wel met af en toe bijna enge, en een aantal keren echt niet te nemen steile klimmen en afdalingen. Maar het was een mooi avontuur. We kwamen ook nu weer praktisch niemand tegen. Het is wel opvallend hoe veel huizen er in dit gebied te koop staan of gewoon tot ruïnes verworden.

Om 13.15 uur, na 30 km, hebben we weer een mooi siësta plekje gevonden, weer in een soort speeltuin/sportgebied. John was erg moe, dus die heeft na het eten wel een uur lekker geslapen. Daarna ging het fietsen ook weer wat beter. We hebben meteen maar een slaapplaats geboekt.

Ik heb ontzettend veel last van muggebulten; ben ook al zo vaak geprikt. Zonder mijn allergie pilletjes zou het niet te houden zijn. Toen we weer een poosje fietsten, kreeg John zijn versnelling niet meer op het grootste blad. We hebben het geprobeerd te maken, maar dat lukte niet. Morgen gaan we op zoek naar een fietsenmaker.

Onderweg een paar keer ergens wat gedronken, want dat hadden we wel nodig. Het grootste gedeelte van de dag bewolkt en tussen de 30 en 34 graden, maar het was heel drukkend warm en we waren allebei tot op het bot nat van het zweet. Waarschijnlijk ook door die inspannende rit over die onverharde wegen.

De kamer is mooi en het bed lijkt me heel erg lekker te liggen. We gaan dus eens even een lekker nachtje maken. Onze gastheren waren ook erg aardig. Nadat we al het zout hadden afgespoeld, hebben we snel ergens wat gegeten. Het was een erg inspannende dag door een heel mooi gebied, en dmet e heuvelsweer overal om ons heen. We zijn al zo’n 220 hoogtemeters gestegen. Morgen nog eens 700 m. We hebben 56 km gefietst.

Dag 34 Van Ravenna naar Cesenático

We hebben aardig goed geslapen; weer heel veel gedroomd over fietsen. Het ontbijt was heel goed. Ik was eerst nog erg moe, maar gelukkig verdween dat toen we op de fiets zaten. Om 10 uur zaten we op de fiets. Het was nog een aardig karwei om de stad weer uit te komen. Heel fijn: kwamen nog langs een fruitstal waar we heerlijke kersen en abrikozen hebben gekocht enwe mochten ze daar ook even wassen.

Tot Classe (eerste dorp na 5 km) moesten we langs een drukke weg fietsen; dat was weer goed opletten. Maar daarna kwamen we in een natuurgebied. En het leuke was dat daar veel meer mensen fietsten (geen trekkers). De eerste 10 kilometer reden we over een goed begaanbaar bospad. Prachtig en heerlijk koel! Daarna kwamen we op een soort dijk waar allemaal hutten stonden met grote visnetten ervoor. Heel mooi en nog nooit gezien. Daarna zagen we een huis met allemaal parasolbomen eromheen, temidden van een heel waterrijk gebied, met daarin allerlei verschillende vogels zoals de witte reiger en de flamingo en nog een aantal, maar daar weten we de naam niet van.Sprookjesachtig! We moesten via een heel klein paadje om het huis heen en toen kwamen we ineens op een hele lange, rechte weg van wit graffel, midden door een droogmakerij.

In het dorpje Lido di Classe hebben we eerst maar weer eens lekker bijgetankt. Toen we afrekenden wisten we meteen dat we in een dure badplaats waren beland, want de prijzen waren meteen 2x van wat we gewend waren. En toen we weer verder fietsten zaten we inderdaad al vrij snel aan de Adriatische zee! We fietsten door de langgerekte kustplaatsen (wel 2,5 km lang), met heel veel flats en zonnestranden, maar ook met prachtige parasolbomen. In een speeltuin met veel picknicktafels hebben we, tussen de slapende zwervers, ook onze siësta gehouden. En we hebben daar onze slaapplaats geboekt: een kamer van 14 m2.

Na nog een rommelige tocht van zo’n 15 km langs autowegen, door stadsdelen over stoepen/fietspaden die dan soms ook weer waren geblokkeerd, oversteken en weer oversteken, niet over rotonde of wel... waren we dan eindelijk in Cesenático, maar ook dit keer duurde het (zoals zo vaak) nog ruim een uur voor we op onze kamer waren.

Het bleek een leuk hotel met aardig personeel, maar 2 fietsen in een kamer van 14 m2 met 4 bedden (1 stapel) proppen, dat lukt ècht niet! Gelukkig mochten de fietsen uiteindelijk achter in de bar staan. En alle dingen die ik over kleine douches heb gezegd neem ik terug, want ik weet nu dat er altijd kleinere bestaan, met kleine deurtjes naar binnen (zodat je er bijna niet in kunt komen) en hoeken er uit. Maar ook hier is het allerbelangrijkste: slapen we vannacht lekker!

We hebben nog even bij de kinderrups gekeken en het reuzenrad, lekker wat gegeten, en bereiden ons nu voor op het klimmen dat gaat komen. De povlakte uit, de Apenijnen in. We hebben vandaag 40 interessante kilometers gereden!

Dag 33 van Argenta naar Ravenna

Gisteren kon ik het verslag weer niet opslaan omdat mijn telefoontje leeg was en ik met mijn ipad op de hotspot van mijn telefoon zit. Ik was bang dat ik het verhaal weer kwijt was. Maar ik kwam op het goed idee om het kopiëren, de volgende dag opnieuw in te loggen en een nieuw verhaal te beginnen, en toen kwam het verhaal via plakken weer te voorschijn.

We hebben redelijk geslapen. Veel gewoeld en gedroomd (waarschijnlijk door de warme kamer. We hadden ontbijt in een zeer klein, èrg warm kamertje. Er werd een tafeltje voor ons schoongemaakt en toen kregen we een croissant, wat sap en de thee die we graag wilden. Maar omdat het apparaat kapot was, werd er heet water uit de kraan + theezakje in de magnetron verwarmd. En ja, we konden ook wel heet water in de thermoskan krijgen. Een schaaltje met water werd in de magnetron heet gemaakt en toen via een trechter in de thermoskan gegoten. En waar ik al bang voor was gebeurde: hij goot er veel te veel in en het stroomde over de bar ( onder toeziend oog van zij vrouw, die natuurlijk begon te mopperen). Ons ontbijt en uitchecken heeft nog nooit zo lang geduurd, dan bij deze overigens heel aardige man!

Om 10.30 hadden we broodjes,cola en nieuwe zonnebrand bemachtigd (waarbij ik door heel veel mensen in de supermarkt ben geadviseerd) en waren we op pad. We zijn naar de route gereden (7km), en hebben toen in een parkje eerst maar eens en bakje koffie genomen. Daar kwam ook een dochter en moeder, op wiens bankje we schijnbaar zaten. De moeder vroeg maar steeds hoe ik aan de plek op mijn knie kwam en of ik Frans sprak. Toen ze ook nog een koekje van ons kreeg waren bij het weggaan de beste vrienden. Ik kreeg allemaal kushandjes!

Na 22 km hadden we zo’n dorst, dat we eerst maar eens cola hebben gedronken bij een wegrestaurant. Toen we daar zaten raakte een boer met een enorm landbouwapparaat achter zijn trekker, met de achterwielen van de weg. Toen hij daar uit probeerde te komen trok hij alle wegbewijzering van zijn plaats. Het lukte hem niet om er uit te komen; arme boer!

Het was weer enorm warm: 37 graden, en we hadden er nu toch wel wat last van. We hadden steeds wat voor de wind, maar in de middag draaide de wind, werd krachtiger en hadden we dus weer een stevige tegenwind. Tegen 1 uur vonden we weer een mooi bankje onder bomen, met een kraan in de buurt, waar we op het gras ook weer een slaapje konden doen. We hebben daar ook een hotel geboekt en zijn om half 4 weer verder gegaan.

Het was nog steeds ontzettend warm. Maar het traject dat we nu reden werd steeds leuker. We reden net als ‘s morgens eerst nog door oneindige akker gebieden, met heel weinig huizen. Maar zolangzamerhand kwamen de dorpen weer en werd het weer veel gezelliger. Toen we een dijk opmoesten zagen we plotseling de prachtige Lagune Valli di Comacchio, een paradijs voor vogels. Er waren nu heel veel flamingo’s! Een eindje verder moesten we met een veerpont over de Reno. Gelukkig waren we nog op tijd, want hier hadden we helemaal niet meer aan gedacht.

Het laatste stuk naar Cesenático moesten we een heel stuk (kilometers) langs een erg drukke weg rijden, zonder dat er een fiets gedeelte was. Dat was érg vermoeiend! We hebben in een wegrestaurant maar even een pauze gehouden. Toen nog het laatste stuk door de stad. We merken dat al dat drukke verkeer best veel voor ons is, zeker na een hele dag fietsen.

Maar toen waren we dan toch weer op ons slaapadres. Een hele ruime kamer en badzaal, modern, met mooie italiaanse meubeltjes en lampen. Een heel gedoe trouwens weer, om de fietsen via een aantal trappen door het huis heen, achter het huis te krijgen. ‘S avonds zijn we nog het mooie en gezellige stadje in geweest; allemaal terrasjes! Die Italianen gaan graag in mooi gekleed uit. Toen we thuis kwamen was het half 11 en zijn we meteen het bed in gedoken.

We hebben 59 km gefietst.

Dag 32 van Ferrara naar Argenta

We hebben goed geslapen. Vervelend dat ik gisteravond mijn verhaal niet kon opslaan en dat ik dat nu vandaag nog moet inhalen. Mogelijk tijdens de siësta. Het ontbijt in het hotel was ongezellig (geen andere mensen en alles dicht) en heel matig. Omdat de lift stuk was moesten we dus al de bagage via de trappen naar beneden brengen. Om 9.30 uur zaten we op de fiets. Het was nog lekker koel, en de benen voelden ook goed. Maar ik had eerst wel behoorlijk last van de korsten op mijn knie die langzaam openknapten.

Het zouweer een warme dag worden vandaag. We hebben in Ferrara zelf bij de Mac een grote, koude cola met ijs gedronken. Heerlijk! En we moesten bepalen waar we zouden overnachten, want er staat ons een grote lege vlakte van 30 á 40 km te wachten, waar je niks kunt krijgen en waar ook geen slaapgelegenheid is.

We hebben een slaapplaats proberen te regelen, maar dat lukte niet. Om 1 uur bij Marrara, naast een grote kerk een mooie picknickplek gevonden (onder grote, dikke bomen, en daar konden we ook even slapen. Bij de kerk werd net een Bugattie uit 1926 van een transportwagen geladen; net iets voor John. De eigenaar had net meegedaan aan een 1000 km race rond Rome. Om 15.40 uur fietsten we uitgerust weer verder. Het bleef moeilijk een slaapplaats te vinden. Uiteindelijk hebben we 7 km van de route in Argenta, wat gevonden. Een oud hotel, met een minimale inrichtingen een oude vieze airco onder het raam, maar we hebben weer een bed.

We zijn ‘s avonds naar een bar geweest waar we een soort dikke pannekoek kregen ( gratis; we zien er waarschijnlijk nogal uitgehongerd uit) en hebben (weer eens) pizza gegeten.

We hebben bij deze Rome tocht toch wel een heel ander gevoel dan vorig jaar naar Santiago. Toen was je echt Pelgrim met de Pelgrims, maar nu zie je bijna nooit een fietser of wandelaar en een bijzondere stempel is amper te krijgen. Wel worden we de laatste dagen af en toe aangemoedigd met een duim of “bravo”. Maar tochkomt de bevolking op ons veel minder toegangkelijk over. En om alle huizen staan grote hekken, en allemaal dicht!

We hebben vandaag 62 km gereden! Bijna alles met sterke tegenwind, dus het was (samen met het gezoek om een bed) best zwaar. We zijn erg benieuwd naar morgen, naar de oneindige landbouw gronden, langs de zeer lange, rechte wegen en zonder veel bebouwing.

Dag 31 Van Montagnana naar Ferrara

Gisteravond een verhaal gemaakt, maar dat kon ik op de een of andere manier niet opslaan. John doet nu een tukje, dus nog maar eens proberen.

Ondanks het lawaai van de voorbijrijdende auto’s en de warmte toch aardig geslapen. Het ontbijt was niet geweldig dus dat was snel gedaan. Om kwart over 9 zaten we op de fiets. Het fietsen ging lekker: het was nog niet zo warm, er stond een stevige tegenwind maar dat konden we aan en we fietsten in een wat leukere omgeving. Meer dorpjes, dus meer te zien. De weg is in dit gebied behoorlijk slecht dus dat is oppassen.

Maar helaas paste ik niet goed op toen we een nieuw bos, waar we langsreden, bespraken en ik klapte zo in een gat. Zo! Voortaan wel beter oppassen! Maar helaas het kwaad was al geschied; ik had een lekke band! Nog maar 18 km gereden. John heeft er een nieuwe band ingezet (onze laatste nu), we hebben staande een kopje koffie gedronken en toen weer op pad. Het was ondertussen al half 12. Het heeft ons toch ruim drie kwartier gekost. We reden door een niet erg interessante omgeving, maar ook niet echt saai! Het werdwel weer behoorlijk warm vandaag (zo’n 34 graden).

We hebben doorgereden tot Lendinara. Het was toen 12.45 uur, en we toen 32 km gereden. We hebben bij een rand gras met bankjes een broodje gegeten en om de beurt een tukje gedaan. Daarna waren we weer lekker fit. Om 15.30 uur fietsten we weer. Onderweg hebben we nog een slaapplaats geregeld. We zijn tot onze slaapplaats Occhiobello (dachten we) doorgereden. Daar hebben we aan de rand van de stad in een hele leuke eet/drink gelegenheid gegeten en gedronken. We kregen allerlei gratis lekkers erbij. (Een kleine tonijn-rijst-salade, een toetje, een klein borreltje).

Toen we gingen kijken waar ons hotel precies zat, bleek dat in Ferrara te zijn; 6 km verderop; niet helemaal goed geboekt dus. We moesten nog even in de benen. Gelukkig is voor ons 6 km niet zo heel ver.

We zaten in een mooi uitziend hotel aan een snelweg. En als je de ramen maar dicht hield was het niet zo erg, maar open werd je gek van het lawaai van al die auto’s. De lift bleek het later ook niet meer te doen. Vervelend als je 2 hoog zit en je wilt met je stijve fiets-benen even een drankje halen of de volgende ochtend moet al je bagage weer naar beneden.

Toen ik het verhaal niet kon opslaan had ik geen puf meer en zijn we meteen gaan slapen. We hebben vandaag 68 km gefietst!

Dag 30 Van Verona naar Montagnana

Het kosste ons vanochtend veel tijd om weg te komen. Ontbijt buiten de deur, boodschappen, Toerist informatie zoeken voor een stempel, de stad uit komen... Uieindelijk was het 12.15 uur toen we buiten de stad fietsten.

We fietsten over de povlakte. We hadden er eigenlijk geen idee van hoe dat moest zijn, maar het was saai! Veel land met Asperges, graan, mais, appels, maar we kwamen bijna geen dorpje tegen. En het was ontzetten warm! Ik denk wel 36 graden. Tijdens het fietsen ging het nog wel, maar als je even stilstond was het bijna niet te doen. We fietsten eigenlijk de hele tijd over fietspaden, waarvan wel een km of 10-12 over grint en graffelpaden (dat fietst wel wat zwaarder, en dus warmer). We kwamen gek genoeg bijna geen fietsers tegen en al helemaal niet met bepakking. We hadden bijna de hele weg wind tegen. Wel lekker fris, maar ook zwaarder.

In Cariano hebben we twee koude drankjes naar binnen laten glijden en een stukje pizza, en we hebben daar meteen maar een Vrienden op de Fiets kamer geboekt in Montagnana. We kregen van de barkeeper in onze bidons lekker ijs met water mee, om ons te steunen! Dat was heel aardig! En er waren ook een paar oude mannen onderweg die ons aanmoedigden. Na Cariano was de route een stuk leuker. Boeren waren hun gewassen aan het besproeien en daardoor kreeg je allemaal regenbogen (op de foto niet te zien). Ook kwamen we meer door dorpjes. We zagen ook heel veel vervallen huizen in deze streek.

De tocht was natuurlijk weer een aantal kilometers langer dan we gedacht hadden. Ik kreeg zo’n 10 km voor onze slaapplaats behoorlijk last van de warmte. Werd misselijk en moe en druk op darmen. Een beetje door de warmte bevangen denk ik. We hebben in de schaduw een blikje cola genomen en zoute pinda’s. Dat hielp een beetje. Toen rustig door naar ons slaapadres. Toen we daar waren, hebben we eerst maar eens een uurtje gelegen. We moeten het met die warmte toch echt anders aanpakken. Vroeger op pad en een lange siësta houden! Mijn benen zitten nu ook onder de warmte uitslag. Dat voelt ook niet echt lekker. Het fietsen met die geschaafde knie ging wel aardig, maar het barstte hieren daar wel wat open.

Montagnana is een mooi stadje zagen we. Met oude stadsmuren en torens, en een gezellig centrum, maar wij zijn lekker op de kamer bebleven. Broodje eten, thee maken en straks vroeg naar bed!

Ons logeeradres was trouwens ook niet helemaal zoals was voorgesteld in het boekje. 50 % duurder, geen Vrienden op de Fiets lid meer, we mochten nog wat water koken maar de keuken verder niet gebruiken en zelfs de koelkast ook niet. En er was een douche en wc op de gang! Maargoed, we hebben een bed en morgen nieuwe ronde nieuwe kansen.

We hebben in totaal 68 km gefietst.

Dag 29 Een dag in Verona

We hebben een heerlijke lange nacht gehad! Wel veel gezweet en gedroomd over steile, nauwe paden omhoog en omlaag en over het catheteriseren van John, dat helemaal misging. Maar we waren gelukkig toch lekker uitgerust.

Weer een heerlijk ontbijt gehad en toen de EPO injectie van John gehaald. Na het injecteren heeft John eerst maar een uurtje gerust. Omdat het vandaag wel 36 graden was, hebben we alvast een aantal dingen voor morgen klaargemaakt. Om 15.30 uur zijn we Verona ingegaan om van alles te bekijken. John had een mooie lijst gemaakt toen ik het verslag maakte.

We hebben met behulp van een ijsje en later een drankje heel veel prachtige dingen bekeken. De arena is natuurlijk het bekendst, maar de stad is zeer rijk aan oude monumenten. We hebben de dag afgesloten met een etentje bij een pizzeria. Daar hebben we nu voor het eerst ook betaald voor een gedekte fafel voor 2 personen!

Om 21.30 uur waren we weer op de kamer. Nu lekker slapen en krachten opdoen voor onze nieuwe fietsdag.