Dag 37 Van Sansepolcro naar Umbertido
We hadden een heerlijk bed. Wel even gedoe nog midden in de nacht met ramen open en toch te warm, ramen dicht airco aan en dan toch weer te koud. ‘S nachts ben je natuurlijk ook niet op z’n best om dat allemaal te regelen. Tussen de kamer en badkamer zat een verhoging van 20 cm hoog en1,5 m lang. Heel voorzichtig naar de wc dus midden in de nacht. Maar ja, ik glij er in het donker met mijn slippers er natuurlijk toch weer vanaf, tegen een tafeltje, dat dus een enorme herrie geeft, waardoor John wakker schrikt en ik de lichten dan maar gewoon aandoe.
Wel heel apart was dat toen wij een poosje op bed lagen de bovenbuurman thuiskwam, en onze kamer ineens heel erg verlicht werd. Bleek er in de muur naar de gang een raampje te zitten waardoor het licht van de gang onze kamer binnenkwam. Apart!
We hebben op de kamer een broodje gegeten en om 10 uur stonden we buiten (moest ook). Alle tassen weer op de fiets, lekker koel water mee (koelkastje: heerlijk!). Nog op zoek naar de vvv, maar die bleek niet meer te bestaan, dus een stempel op het stadhuis gehaald. We willen straks toch die oorkonde hebben!
Het was half bewolkt, tussen 30 en 34 graden, maar het voelde veel warmer aan. Het was weer drukkend warm en er waaide een heel hete wind. We reden de hele tijd langs de grote weg, de weg was érg slecht,en de omgeving was dit keer niet erg inspirerend. Heel weinig café’s / restaurants of winkels onderweg. Ook geen enkel bankje waarop je even lekker in de schaduw wat kon drinken. We waren allebei erg moe; waarschijnlijk toch van de heftige rit van gisteren. Na 12 km vonden we in het dorpje Lama gelukkig toch een bankje in de schaduw en hebben we even lekkker koffie gedronken.
Verder gefietst en na ruim 22 km, om 13.45 uur, zagen we eindelijk een café waar we hebben gelunched en heel veel water gedronken. We hebben daar ook onze slaapplaats voor vannacht geboekt, waar we uiteindelijk om 16.30 uur, na nog een hele warme tocht, aankwamen. De eigenaar bracht ons naar onze kamer; een redelijk grote, maar benauwde zolderkamer, met 2 vulux-raampjes zonder uitzicht. Na het gesjouw met al onze spullen naar 3 hoog, konden we daar niet blij van worden. Hijgend vroeg ik hem of Dit onze kame was, en of hij niet een andere kamer voor ons had, omdat ik het echt veel te benauwd vond, en heel graag iets met uitzicht had! Na wat gepraat hebben we een andere, een prachtige grote kamer gekregen! Met eetkeukentje en een prachtige badkamer met raindance en rugsproeiers. Echt Blij! We konden ook nog CD’s draaien; daardoor kom je natuurlijk wel in een vakantie stemming.
We hadden nog tijd om het stadje te bekijken en heerlijk een aperitif op een gezellig pleintje te nemen, en toen hebben we een pizza gehaald en op de kamer opgegeten. Morgen gaan we naar Assisi, waar we een dag extra blijven. We hoeven maar 40-50 km te rijden. Vandaag hebben we 49 km gereden.
Reacties
Reacties
Je krijg.het niet voor niets blijkt maar weer. Soms is het echt even doorzetten! Maar jullie zijn dan ook weer met kleine dingen tevreden als een lekkere pizza een lekkrre douche een kop koffie in de schaduw. Zo komen jullie er wel!!!
Wij vinden het elke keer weer zo knap dat, en hoe, jullie dingen oplossen. Wat een lef, moed en doorzettingsvermogen! En hoe mooi is het dat jullie de uitdaging elke keer SAMEN aangaan en overwinnen. Wij zijn blij en trots jullie tot onze vrienden te mogen rekenen. Zet 'm op en veel geluk voor de laatste etappes!?
de aanhouder wint dat zie je maar weer . met je kamer en je barre tocht . maar het eind komt in zicht .
En hou het hoofd koel ?
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}