We hebben aardig goed geslapen; weer heel veel gedroomd over fietsen. Het ontbijt was heel goed. Ik was eerst nog erg moe, maar gelukkig verdween dat toen we op de fiets zaten. Om 10 uur zaten we op de fiets. Het was nog een aardig karwei om de stad weer uit te komen. Heel fijn: kwamen nog langs een fruitstal waar we heerlijke kersen en abrikozen hebben gekocht enwe mochten ze daar ook even wassen.

Tot Classe (eerste dorp na 5 km) moesten we langs een drukke weg fietsen; dat was weer goed opletten. Maar daarna kwamen we in een natuurgebied. En het leuke was dat daar veel meer mensen fietsten (geen trekkers). De eerste 10 kilometer reden we over een goed begaanbaar bospad. Prachtig en heerlijk koel! Daarna kwamen we op een soort dijk waar allemaal hutten stonden met grote visnetten ervoor. Heel mooi en nog nooit gezien. Daarna zagen we een huis met allemaal parasolbomen eromheen, temidden van een heel waterrijk gebied, met daarin allerlei verschillende vogels zoals de witte reiger en de flamingo en nog een aantal, maar daar weten we de naam niet van.Sprookjesachtig! We moesten via een heel klein paadje om het huis heen en toen kwamen we ineens op een hele lange, rechte weg van wit graffel, midden door een droogmakerij.

In het dorpje Lido di Classe hebben we eerst maar weer eens lekker bijgetankt. Toen we afrekenden wisten we meteen dat we in een dure badplaats waren beland, want de prijzen waren meteen 2x van wat we gewend waren. En toen we weer verder fietsten zaten we inderdaad al vrij snel aan de Adriatische zee! We fietsten door de langgerekte kustplaatsen (wel 2,5 km lang), met heel veel flats en zonnestranden, maar ook met prachtige parasolbomen. In een speeltuin met veel picknicktafels hebben we, tussen de slapende zwervers, ook onze siësta gehouden. En we hebben daar onze slaapplaats geboekt: een kamer van 14 m2.

Na nog een rommelige tocht van zo’n 15 km langs autowegen, door stadsdelen over stoepen/fietspaden die dan soms ook weer waren geblokkeerd, oversteken en weer oversteken, niet over rotonde of wel... waren we dan eindelijk in Cesenático, maar ook dit keer duurde het (zoals zo vaak) nog ruim een uur voor we op onze kamer waren.

Het bleek een leuk hotel met aardig personeel, maar 2 fietsen in een kamer van 14 m2 met 4 bedden (1 stapel) proppen, dat lukt ècht niet! Gelukkig mochten de fietsen uiteindelijk achter in de bar staan. En alle dingen die ik over kleine douches heb gezegd neem ik terug, want ik weet nu dat er altijd kleinere bestaan, met kleine deurtjes naar binnen (zodat je er bijna niet in kunt komen) en hoeken er uit. Maar ook hier is het allerbelangrijkste: slapen we vannacht lekker!

We hebben nog even bij de kinderrups gekeken en het reuzenrad, lekker wat gegeten, en bereiden ons nu voor op het klimmen dat gaat komen. De povlakte uit, de Apenijnen in. We hebben vandaag 40 interessante kilometers gereden!