Vannacht heerlijk geslapen, en lekker en gezellig ontbeten, maar van dat Italiaans verstaan we echt niks. Mijn knie voelt al veel beter aan en enkel ook. Vanochtend meteen maar weer pijnstillers genomen. Gelukkig gaat het toch weer goed, want ik was wel even bang dat er echt een vloek op de reis naar Rome rustte. Ik denk dat ik toch een engeltje op mijn schouder heb (of mamme beschermd mij!) óf ik hetstel wonderbaarlijk snel! De knie was eerst nog heel stijf en de wond knapte wat open, maar het fietsen ging steeds beter.

We fietsten eigenlijk bijna de hele dag langs het kanaal. Wel een aantal hele lekkere, flink zweet opwekkende klimmers van tot over de 100 m hoog, en wat echte kuitenbijters. Mooie hoge, houten fietsbruggen over de wegen en weer heerlijk ruikende bloemen! En de druiven zag je overal bij wijze van spreken groeien! Het was behoorlijk warm vandaag, wel 36 graden, maar we hadden wind tegen, dus lekker verkoelend. Of het nu kwam omdat de bergen toch een beetje aan het verdwijnen waren, we vonden de omgeving toch wat minder mooi dan de vorige dagen. Wel zagen we nog prachtige, hoge, conifeerachtige bomen met een soort rondere vorm van dennenappel eraan. We weten niet hoe die heten. En ook mooie forten hoog op de berg! Hoe ze dat toch voor elkaar hebben gekregen! We moesten uiteindelijk wel naar een toe op de fiets.

Na 18 km hebben we in het dorpje Rivoli Veronese lekker koffie met taart gehad! Alsof de tijd heeft stilgestaan! We hadden op een gegeven momemt de keuze om langs het Gardameer te gaan. Dat hebben we niet gedaan, omdat er gezegd werd dat de originele route interessanter was. We hebben nog wel even aan onze “fietsvrienden” Anco en Agnes gedacht; dit is dus hun eindpunt! Maar vanavond hoorden we dat ze voortijdig hebben moeten afbreken. Heel jammer! Sterkte allebei!

Om 15.15 uur waren we in Verona, maar het is zo gek in die Italiaanse plaatsen: we kunnen het adres nooit vinden. Maar, na vragen en vragen waren we er dan toch al om 15.45 uur. Na een lekkere douche en een klein tukje, zijn we op pad gegaan om een EPO injectie voor John te scoren. Maar ging het in Duitsland moeilijk vanwege de digitale ondertekening, hier geldt dit recept gewoon niet. Je moet je eerst naar een Italiaanse arts om van hem een recept bij jouw receptte krijgen. Het was wel in de stad, maar dat was me toch een geloop! We bleken er om 20.00 uur terecht te kunnen. Eerst bij het stadion maar hamburger en patat gegeten, en toen terug. We merkten wel dat je hier wel wat meer geduld moet hebben dan in Nederland. En zelfs in zo’n grote stad spreekt lang niet iedereen engels of duits. Maar gelukkig hebben we nu toch het tweede recept!

Op de terugweg zijn we bij het station langsgegaan en hebben gekeken hoe we morgen met de trein naar Venetië kunnen. Tegen 22.00 uur waren we weer op de kamer! Morgenochtend recept naar de apotheek, dan ontbijten bij een café of een boutique (aan ons de keuze, want daar hebben we ontbijtbonnen voor) en dan op naar Venetië!

Vandaag 45 zeer warme kilometersgereden!