We hebben vannacht heerlijk geslapen! Om 7.30 ging de wekker. Lekker onbijten en om 9.50 uur zaten we op de route. Het fietsen ging vandaag weer goed! Daar waren we erg blij om. Misschien toch goed opletten dat we voldoende rust krijgen.

We reden weer door een prachtig gebied. Langs een spoorlijn waar een klein treintje over reed, over vele onverharde- en graffel paden soms door hele mooie hoge bossen, ook midden door uitgestrekte weiden soms met bos aan de zijkanten, en over kilometers mooi pad op een voormalig spoor. Door mooie dorpjes, over bruggetjes van snel stromende watertjes.... Het was echt genieten!

Het landschap was golvend met hier een daar nog even een hele pittige klim, maar dat lukte (met af en toe afstappen) heel goed. Eerst vanochtend was de lucht stralend blauw, later kwam er meer bewolking. Vanmiddag zelfs weer hele donkere wolken, maar van echte regen is het niet gekomen. Er was een stevige wind, met vooral de eerste uren strak tegen. ‘S middags af en toe zijwind en soms zelfs even wind in de rug.

In Bischingen hebben we bij een mooie, grote apotheek informatie gevraagd over het krijgen van een EPO spuit voor John. Je kunt die in Duitsland in principe bij elke apotheek krijgen, maar het duurt ongeveer 4 uur voor hij er is; dat valt dus erg mee. Een vervelend iets is wel dat de apotheek ze per 4 stuks moet bestellen. En omdat ze gekoeld bewaard moeten blijven, kunnen wij niks met de overige 3. De spuiten kosten ongeveer €50 per stuk. Dat betekent dat het ons €200 kost, waarvan dan 1 vergoed wordt door de verzekering. Als we dat 2 x doen deze vakantie, is het best veel geld.We gaan morgen bellen met een ziekenhuis in Augsburg, om te kijken of ze daar een ziekenhuis apotheek hebben waar we 1 spuit kunnen krijgen. We zijn van plan om dan een dagje extra in Augsburg te blijven, zodat het medicijn goed kan inwerken.

We fietsten heerlijk door vandaag! Op een gegeven moment kwam er een Belg naast ons fietsen. Hij ging ook naar Rome, maar daarna zelfs nog naar Griekenland, waar in een stadje zijn vrouw hem weer op kwam halen. Ja, dat is ook heel leuk als iemand je uit Rome of dergl. komt halen; maar wel een erg lange reis!

We waren om 12.20 in Dillingen. We hadden al 29 km gereden en hier gingen we koffie met gebak nemen. We kwamen bij een zaak waar ze de heerlijkste taarten hadden, en hele warme koffie; Hmmm! We gingen ook meteen weer geld pinnen, want overal moet je contant betalen; ook in een restaurant of café.We hebben meteen een kamer in een Gasthaus in Welden (ongeveer 25 km verderop) gereserveerd. Dan wordt de fietsdag niet te lang en moeten we morgen nog zo’n 30 km naar fietsen naar Augburg. Daar zijn we dan misschien mooi op tijd om een EPO injectie te bemachtigen.

We kregen nog wat pittige klimmen, maar om 16.30 uur waren al bij ons logeeradres. We werden ontvangen door een heel aardige vrouw en man. De kamer is ruim, maar er staan 3 grote bedden en een bedbank, een tafel met een grote tv erop, en een tafel met 2 stoelen; dus er blijft niet zo veel ruimte over. De kast wankelt, de tafel wankelt, toen ik de deur van de douchecabine open wou doen vloog hij er uit. Het is een soort ophangsysteem aan een soort gordijnrail. Toen John me wilde helpen trok hij bijna de hele douchecabine uit zijn verband, omdat het een soort uitschuifsysteem is. De douchekop had maar 1 stand en die was naar achteren gericht. Maar de bedden zijn lekker schoon en we hebben ons met wat behelpen ook heerlijk gedouched.

Toen we gingen zoeken naar een leuke plek om te eten bleek dat ons gasthaus een druk bezochte eetgelegenheid is; dat was erg handig. Je kon uit 3 dingen kiezen: bratwurst, lever met iets, of goulash met Spätzle (een soort macaroni zei ze). Dat hebben we maar gedaan. Wij vonden het niet erg lekker. Spätzle blijken een soort klonten te zijn gemaakt van bloem, ei en melk.

Ik had op de slaapkamer al gezien dat er bij de bedden een boek (Buch der Kindheit) lag van Ludwig Ganghofer. Een schrijver die een aantal jaren in “ons” gasthaus heeft gewoond (hoorden we later). Er hangen ook overal schilderijen van hem. Toen ik de vrouw daarna vroeg bleek dat ze hier erg gek op hem zijn, en zelfs een museumpje van hem hebben in het gebouw. We mochten wel kijken! Het bleken 2 kamers te zijn in heel oude stijl, met allemaal boeken, brieven, foto’s, een kantoortje ingericht, jachtspullen en overal grote staande doeken met informatie over hem. Het was heel leuk gedaan, maar de muffe lucht van oud en stof sloeg je meteen op de keel. We zijn onder het mom van “we kunnen het niet lezen” niet lang gebleven, maar die aardige vrouw gaf ons nog allerlei informatie mee!

Het was weer een onvergetelijkedag! We hebben 53 km gefietst.