John heeft nu eens goed geslapen, maar ik niet zo. Midden in de nacht werd ik wakker van harde stemmen onder ons raam; daarna kon ik niet goed meer in slaap komen. Misschien ook mede omdat we vanwege de plastic molton, ik het dekbed in de breedte had gelegd, waarbij ik de helft onder me had en de helft over me heen had geslagen. De benen lagen dus bloot en het omdraaien was wat lastig. Maar van dat plastic zweet ik altijd zo erg. Ook had ik een dikke keel en erge dorst, net alsof het er heel erg stoffig was. Maar dat was het niet. Misschien een veren kussen?

De wekker om 7 uur gezet, om 8 uur stonden we bij het ontbijt (eerder mocht niet) en om 9.05 uur zaten we op de fiets, op weg naar onze route. We waren er bijna, moesten nog even over het water, maar de brug was weg. Terwijl wij overlegden wat we zouden doen, kwam er een buurtbewoner met hond langs. Hij vertelde dat vorig jaar juli het water 2 meter boven oeverhoogte had gestaan. Alles in de huizen was verwoest, en ook dus de brug. En ook bruggen verderop.Het was een drama geweest. Het gas uit de verwarming was ontsnapt en in de huizen gaan zitten; dat was er niet meer uit te krijgen en daarom moesten die huizen worden afgebroken. Dit voorjaar was er weer een overstroming geweest. Ellende was het, want het waren nog redelijk nieuwe huizen ook.

Vanwege dat verhaal hebben we de eerste 10 km maar de grote weg gevolgd.

We hadden gisteren al een paar kleine heuveltjes te nemen, ging goed, vandaag wat grotere, maar bij Villip kregen we onze eerste scherpe haarspeldbocht omhoog. Ging ook goed. En bij Villip was ook ineens de weg een paar honderd meter opgebroken. We konden er beslist niet langs. Gelukkig hebben we een andere (graffel)weg gevonden.

Het was een aardig warme dag (tot wel 28 graden) en weinig wind. Zoals gezegd al wat meer heuvels en de omgeving was nog wel wat saai met hier en daar bijzonderehuizen.

John was vandaag niet zo fit. Na het ontbijt was hij moe, had ook last van zijn bovenarmen en moeie benen. Tijdens het fietsen knapte het niet erg op. De hobbels op de weg deden pijn aan zijn armen. Koffie en appeltaart hielpen niet echt en Banaan en cola ook niet. Om 13.00 uur zag ik een mooi schaduwplekje op een grasveld bij een huis; ik heb de slaapzak er neergelegd en toen kon John even lekker een dutje doen. Daarna lunchen en toen voelde hij zich al weer veel beter.

We maken er toch maar niet een te lange dag van. Hebben een heerlijke kamer nu in het StadtHotel ARTE in Remagen. Er is zelfs een sauna. We gaan zo eerst heerlijk het stadje in; flaneren op de boulevard, dineren en dan heerlijk en lang slapen. Dan fietsen we morgen weer Iedere jonge vent eruit! Vandaag 47 taaie km gefietst.