Over ons/onze reis

Na onze eerste grote buitenlandse fietstocht, naar Praag (2019: johnenankienaarpraag.reismee.nl) zijn we verslaafd geraakt aan uitdagende fietstochten. Helaas konden we in 2020 wegens de Corona geen reis maken, maar in 2021 zijn we naar Santiago de Compostela gefietst. Over Lourdes en via Finesterre: geweldig! (jonenankienaarsantiago.reismee.nl). Deze keer gaat de reis naar Rome.  We volgen de Reitsma route, en meestal nemen we daarvan de hoofdroute. We hebben nog geen elektrische fiets; kijken of dat nog steeds lukt op onze leeftijd (John nu 74 jaar en ik, Ankie 71 jaar). We hebben de bijbehorende boekjes al doorgelezen: wat een geweldige en spannende tocht lijkt het weer te worden.

John heeft met mijn broer Piet 3 x een poging gedaan om naar Rome te fietsen. Maar ze hadden steeds pech. De eerste keer zijn ze in Remagen gestrand (Piet moest naar huis vanwege ernstige prostaat problemen), de tweede keer kwamen ze tot Roermond (John kreeg een ernstige darminfectie), en de derde keer zijn ze niet eens op pad gegaan, omdat Piet een week voor vertrek een hartinfarct heeft gehad. Gelukkig is Piet weer heel goed opgeknapt, maar een reis naar Rome wordt door diverse omstandigheden wel erg moeilijk. Maar Piet reist met ons mee in ons hart en we zullen weer veelvuldig beeldcontact hebben, vooral op de geweldige plekken die je beslist wel direct met een dierbare Moet delen. En hetzelfde geldt voor Ria, die ons nu zo lang moet missen, en dat terwijl ze het nu voor het eerst zonder haar, en onze lieve Johan moet zien te redden. En om niet al te lang weg te blijven, gaan we met de fiets op de trein naar Roermond en starten daar.

We hebben wel even gedacht dat er misschien toch een soort vloek op deze reis ligt, want er waren veel hobbels te nemen voordat we op weg konden gaan.

John had het ineens een paar maanden in zijn rug (nu gelukkig m.b.v. Fysiotherapie weer behoorlijk goed). Ik bleef erge pijn op mijn borst houden na Corona (het gaat gelukkig al veel beter en de rest hoop ik er uit te fietsen). John krijgt nu, omdat hij een erg laag Hb had, eenmaal in de 2 weken een EPO injectie. Die injecties kun je niet meenemen omdat je het gekoeld moet bewaren. Gelukkig heeft zijn internist goed meegewerkt en heeft ons een recept meegegeven, waarmee we in een grote stad (halverwege de reis, eenmalig) het medicijn kunnen proberen te krijgen. Verder bleek dat er bij John vanwege een luie blaas (gevolg van heel lang, steeds het plassen maar uitstellen) veel urine in de blaas achterbleef. Hij moet nu 2 x per dag katheteriseren. Ook de uroloog werkte geweldig mee. John heeft een les gehad in zelf-katheteriseren en heeft een hele stapel mooie reis katheters gekregen. En het gaat heel goed. Vervolgens bleek toen ik mijn medicijnen bestelde, dat de Magnesiumhydroxide die ik elke dag een paar keer bij mijn andere medicijnen moet innemen, in het hele land niet meer te krijgen waren. Ik heb zoveel mogelijk mensen gevraagd of ze misschien nog Magnesiumhydroxide voor me hadden (anders kon de reis nu eerst niet doorgaan), en gelukkig, onze lieve buurvrouw Christien wist een doos bij haar moeder te vinden! En als laatste gelukte het me maar niet om de benodigde kaarten op de sd kaartjes te krijgen. Ik snapte er niets van! Vorig jaar was het me wel gelukt. Na 3 dagen worstelen, zagen we dat je een west-europa fietskaart op een sd kaartje kunt kopen bij Way Point in Leek. We zijn daar naartoe gegaan en de man daar heeft ons heel goed geholpen. Er bleek allerlei vervuiling op het sd kaartje te staan (meest van de MAC), waardoor ik het er wel goed op kon zetten, maar mijn GPS het niet kon lezen. Toch maar de west-europa kaartjes gekocht ;)  

Het lijkt erop dat alle hobbels genomen zijn, en we weg kunnen! We vertellen dit hele verhaal, omdat we tegen anderen ook willen zeggen: geef niet te snel op! Als je iets heel graag wilt, is er heel vaak wel een weg!

Wij staan te popelen en de fietsen staan al te steigeren in de schuur. Het wordt vast weer geweldig! Leuk dat jullie af en toe met ons meereizen!